معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 181

أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتی بَلی إِنَّهُ عَلی كُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ»/ 33 احقاف/ 46 بلی به نفی عدم علم به قدرت باری تعالی در زنده كردن دلالت دارد پس علم به قدرت باری تعالی در احیای اموات ثابت است و وقف در بلی، كافی است زیرا قول خدای تعالی «إِنَّهُ عَلی كُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ» جمله جدیدی است و محلی از اعراب ندارد و بیان كننده فلسفه مطلبی است كه از بلی استفاده می‌شود، و از باب تعلیل خاص به عام می‌باشد و وجه آن پنهان نمی‌باشد.

*** آیه دهم:

«إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ بَلی إِنَّ رَبَّهُ كانَ بِهِ بَصِیراً»/ 14 و 15 انشقاق/ 84 یعنی انسان كافر گمان كرد هرگز برنمی‌گردد بلی «برمی‌گردد» و خدای تعالی به او بصیرت دارد.

كلمه «بلی» نفی برگشتن را ابطال و برگشتن اموات را اثبات می‌كند.

و جمله «إِنَّ رَبَّهُ كانَ بِهِ بَصِیراً» جمله‌ای است مستانفه و محلی از اعراب ندارد و به منزله تعلیل است به آنچه «بلی» آن را می‌رساند یعنی: چاره‌ای از برگشتن به حضور خدای تعالی در روز قیامت نیست زیرا آفریدگارش كه او را آفریده و وی را با انواع نعمتها پرورده است به او و به اعمال و رفتار او آگاهی دارد به طوری كه هیچ چیز