معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 188

آیه پنجم:

«یَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ كَفَرُوا عَلَی النَّارِ أَ لَیْسَ هذا بِالْحَقِّ قالُوا بَلی وَ رَبِّنا» آیه 34 احقاف/ 46 هر مطلبی را كه در آیه قبل گفتیم در همین آیه نیز می‌گوئیم كفار تا آتش را ندیده‌اند وجود آن را منكر می‌شوند و می‌گویند سرای دیگری وجود ندارد بنابراین دوزخی هم در بین نیست و پس از ورودشان به آتش از آنها سؤال می‌شود آیا این حق نیست؟ جواب می‌دهند بلی به خدایمان سوگند حق است.

در واقع این آیه، و هم آیه قبل، هر دو ناظر به یك موضوع می‌باشند.

*** آیه ششم:

«زَعَمَ الَّذِینَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ یُبْعَثُوا قُلْ بَلی وَ رَبِّی لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِما عَمِلْتُمْ» آیه 7 سوره تغابن/ 64 چندین بار یاد آور شدیم كه «بلی» نفی را نقض و آن را باطل می‌كند و مورد نفی را ثابت و محقق می‌سازد و همین جا نیز بلی- نفی را نقض می‌كند كه محصول «لن» می‌باشد و نفی شده را كه مبعوث شدن باشد اثبات می‌كند و جمله «وَ رَبِّی لَتُبْعَثُنَّ» تأكید است به آنچه از معنی «بلی» استفاده می‌شود و وقف در روی آن صحیح نمی‌باشد