معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 189

زیرا جدا كردن مؤكّد از مؤكّد یا قسمتی از گفته از قسمت دیگر آن ناروا است «بَلی وَ رَبِّی لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِما عَمِلْتُمْ» چیزی است كه گفته شده است.

*** آیه هفتم:

«أَ یَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ بَلی قادِرِینَ عَلی أَنْ نُسَوِّیَ بَنانَهُ» آیه 3 قیامت/ 75.

«بلی در آیه فوق دلالت به نقض نفی گرد آوری استخوانهای پوسیده و پراكنده انسان از طرف خدا دارد زمانی كه نفی گرد آوری نقض شود جمع آوری استخوانهای پراكنده و پوسیده ثابت می‌شود.

و كلمه «قادرین» به جهت حال بودن از فاعل فعل مقدر منصوب است كه كلمه، بلی بر آن دلالت می‌كند و تقدیر این است: ما آن استخوانهای پوسیده را جمع آوری می‌كنیم در حالی كه توانائی داریم سر انگشتان‌شان را نیز كامل سازیم. و وقف بر «بلی» به علت صحیح نبودن فصل بین حال و ذی حال و عامل آن جایز نمی‌باشد.