معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 192

شنونده به پاسخ سؤالات خود دست یافته است و فعل، فاعل و مفعول خود را به طور كامل در بر گرفته است. ولی بهتر و ارجح است كه در «بلی» وقف نشود با این نظر كه «وَ لكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذابِ عَلَی الْكافِرِینَ» قسمتی از گفته می‌باشد و سزاوار است قسمتهای مختلف آن بهم پیوسته باشند.

آیه سوم:

«أَمْ یَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَ نَجْواهُمْ بَلی وَ رُسُلُنا لَدَیْهِمْ یَكْتُبُونَ» آیه 80 سوره زخرف/ 43 «بلی» نفی شنیدن را باطل كرده و شنیدن را ثابت می‌نماید و معنی چنین میشود آری ما گفته‌های پنهان و سر گوشی آنان را می‌شنویم.

و وقف بر «بلی» جایز است به اعتبار اینكه كلام فائده مطلوب خود را داده است. ولی جمله- «وَ رُسُلُنا لَدَیْهِمْ یَكْتُبُونَ» در موضع نصب است به لحاظ حال بودن از فاعل فعل مقدر كه كلمه «بلی» به آن دلالت دارد و تقدیر چنین است:

گفته‌های پنهانی و سر گوشی آنها را می‌شنویم در حالی كه رسولان ما كه به حفظ رفتار آنان موكل شده‌اند هر چیزی را كه از آنها صادر شود اعم از گفتار یا كردار می‌نویسند و لحظه‌ای از آنان جدا نمی‌شوند.