معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 193

و رواست كه جمله- «وَ رُسُلُنا لَدَیْهِمْ یَكْتُبُونَ» بر جمله‌ای عطف شود كه بلی آن جمله را توضیح می‌دهد و تقدیر این باشد كه:

ما گفته‌های پنهانی و سر گوشی آنها را می‌شنویم و ملائكه موكل بر اعمال و رفتار نیز هر چه را از آنان صادر گردد به حساب می‌آورند و لازمه هر دو وجه این است كه وقف بر «بلی» صحیح نیست زیرا در آن‌ها هم تعلق لفظی و هم تعلق معنوی وجود دارد و به نظر من بهتر است در «بلی» وقف نكنیم و این مورد را نیز به موارد هفت گانه‌ای كه قبلا گذشت اضافه كنیم.

آیه چهارم:

«یُنادُونَهُمْ أَ لَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ قالُوا بَلی وَ لكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ وَ تَرَبَّصْتُمْ وَ ارْتَبْتُمْ وَ غَرَّتْكُمُ الْأَمانِیُّ حَتَّی جاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَ غَرَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ» آیه 14 سوره حدید/ 57 منافقان در روز قیامت، از مؤمنان كه در بهشت جاودان وارد شده‌اند می‌پرسند آیا ما با شما نبودیم؟ مؤمنان با گفتن بلی نبودن را نفی می‌كنند و اثبات می‌كنند كه با ما بودید- بلی- این معنی را می‌دهد كه شما در دنیا با ما بودید نماز خواندید چنان كه ما می‌خواندیم روزه‌دار بودید به گونه‌ای كه ما بودیم به جهاد می‌رفتید به طوری كه ما می‌رفتیم و به طاعات می‌پرداختید به مثابه‌ای كه ما اطاعت می‌كردیم «وَ لكِنَّكُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَكُمْ» ولی شما با نفاق و گناه و فرو رفتن در شهوات، خود را به هلاكت افكندید و به مؤمنین پیشامدهای ناگوار را انتظار كشیدید و