معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 194

در حقانیت دین مبین اسلام تردید كردید و آرزوهای واهی و طمع‌های بی‌جا شما را فریب داد و فكر كردید كلمه كفر بالا گیرد و كلمه ایمان فرونشیند تا اینكه به فرمان خدا عمرهایتان به سر رسید با این حال شیطان شما را با رحمت واسعه خداوند مهربان مغرور ساخت او به شما گفت: خدا كریم و رحیم است و مقتضای رحمت او این است كه بندگان خود را در برابر گناهان ایشان مجازات نكند و علما و دانشمندان در عین حال كه ترجیح داده‌اند در كلمه- بلی- وصل شود وقف در آن را نیز مجاز دانسته‌اند.

و مستندشان به جواز وقف تمام شدن جمله است و افاده فائده‌ای كه شنونده را ساكت می‌كند و به مضمون آن اكتفا می‌ورزد.

آیه پنجم:

«كُلَّما أُلْقِیَ فِیها فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُها أَ لَمْ یَأْتِكُمْ نَذِیرٌ قالُوا بَلی قَدْ جاءَنا نَذِیرٌ فَكَذَّبْنا وَ قُلْنا ما نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْ‌ءٍ» آیه 9 سوره ملك/ 67 هر گروهی كه به دوزخ آورده شوند خزنه دوزخ می‌پرسند: آیا بیم دهنده‌ای به سویتان نیامد؟ جواب می‌دهند- «بلی»، «بلی» در اینجا نفی نیامدن بیم دهنده و اثبات آمدن آن را می‌كند و معنایش این است كه بیم دهنده به سوی ما آمد و جمله- قَدْ جاءَنا نَذِیرٌ- تاكید می‌كند جمله‌ای را كه بلی- به آن دلالت می‌كند.

خطیب شربینی در تفسیرش گفته است:

«جمعوا بین حرف الجواب و نفس الجمله المفاده به تاكیدا» برای