معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 252

محل دوم:

آیه سی و دوم سوره حج/ 22 «ذلِكَ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ» ذلك در آیه فوق همان اعرابها و تقدیرها و معانی را دارد كه در آیه فوق بیان شد یعنی آنچه آنجا گفتیم همین جا هم گفته می‌شود و وقف در ذلك، باز وقف كافی است به همان دلیل كه در آیه قبلی گذشت.

محل سوم:

آیه شصت سوره حج/ 22 «ذلِكَ وَ مَنْ عاقَبَ بِمِثْلِ ما عُوقِبَ بِهِ ثُمَّ بُغِیَ عَلَیْهِ لَیَنْصُرَنَّهُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ»، ذلك در اینجا نیز همان اعرابهای سه گانه گذشته را دارد.

1- «ذلك» خبر مبتدای محذوف است و تقدیر به این نحو می‌باشد: «جزاء المهاجرین المتقدم ذكرهم فی الآیة السابقة ذلك» پاداش مهاجرینی كه ذكر آنها در آیه سابق گذشت چنان است، یعنی به نحوی است كه به شما خبر دادیم.

و آن عبارت است از اینكه خدا به آنان روزی خوب می‌دهد و آنان را به محلی كه راضی هستند وارد می‌كند، یا تقدیر چنین می‌باشد كه:

«امر، همان است» یعنی: به همان صورت كه در خصوص جزای مهاجران به شما خبر دادیم.

2- ذلك مبتدای خبر محذوف است و تقدیرش «ذلك جزاء المهاجرین»، می‌باشد یعنی جزای مهاجران همین است.