معالم الاهتداء الی معرفه الوقف و الابتداء صفحه 253

3- ممكن است مفعول فعل محذوف باشد و تقدیر آن: اعلموا ذلك الذی بینته لكم ... باشد یعنی بدانید آنچه، از پاداش مهاجران را به شما بیان كردیم، تا مثل اعمال آنان عمل كنید، و پاداشی نظیر جزای آنان را به دست آورید.

و با توجه به همین اعرابهای سه گانه، هیچ نوع تعلق لفظی بین ذلك و بین «وَ مَنْ عاقَبَ ...» وجود نخواهد داشت، زیرا جمله «وَ مَنْ عاقَبَ ...» جمله مستانفه‌ای است، و محلی از اعراب ندارد، بر این اساس وقف در «ذلك»، وقف كافی خواهد بود.

محل چهارم:

آیه 4 سوره محمد/ 47 «ذلِكَ وَ لَوْ یَشاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ» می‌باشد در این «ذلك» نیز همان اعراب سه گانه وجود دارد.

1- «ذلك» خبر مبتدای محذوف است، و در تقدیر، «الامر ذلك» می‌باشد یعنی امر در خصوص كفار همان است كه به شما بیان كردیم از كشته شدن، یا اسیر گشتن و بعد از آن منت كشیدن و فدا و عوض گرفتن.

2- «ذلك» مبتدائی است كه خبر آن حذف شده و در تقدیر چنین می‌باشد: ذلك حكم الكافرین، آن حكم كفار است یعنی كشته شدن، اسیر شدن، زیر بار منت رفتن، فدا و عوض دادن.

3- «ذلك» معمول محذوف است- و در محل نصب قرار دارد- و