خرد و خردمندی از دیدگاه نهج البلاغه صفحه 54

قرآن خردمندان را کسانی می داند که از سخنان و نظریات دیگران استقبال کرده و از میان آن ها و آن چه را اصلح می باشد انتخاب می نمایند و خداوند هدایت خویش را نیز شامل این افراد می گرداند.(1)

خردمندی و عبرت پذیری

« فَیَا لَهَا أَمْثَالاً صَائِبَهً وَ مَوَاعِظَ شَافِیَهً لَوْ صَادَفَتْ قُلُوباً زَاکِیَهً وَ أَسْمَاعاً وَاعِیَهً وَ آرَاءً عَازِمَهً وَ أَلْبَاباً حَازِمَهً »(2)

چه مثالهای بجا و پندهای رسایی وجود دارد اگر در دلها پاک بنشیند و در گوش های شنوا جای گیرد و با اندیشه های مصمم و عقل های با تدبیر برخورد کند.

« اعْقِلْ ذَلِکَ فَإِنَّ الْمِثْلَ دَلِیلٌ عَلَی شِبْهِ»(3)

تعقل کن این پند را زیرا هر مثلی دلیلی است برای مانند و شبیه خود

« فِی دُونِ مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ عَطَبٍ وَ اسْتَدْبَرْتُمْ مِنْ خَطْبٍ مُعْتَبَرٌ وَ مَا کُلُّ ذِی قَلْبٍ بِلَبِیبٍ»(4)

1- - زمر، 17-18.
2- - خطبه 83.
3- - خطبه 153.
4- - خطبه 88.