معجزه بزرگ: پژوهشی در علوم قرآنی صفحه 182

صفحه 182

پیش از این در بحث «جمع آوری قرآن» آن را توضیح دادیم.

تكرار در قرآن‌

گفتیم برخی از سوره‌ها طولانی و بعضی كوتاه هستند، و این ترتیب و تقسیم را پیامبر (ص) از پیش خود انجام نداد، بلكه به ترتیب وحی الهی بود، ترتیب آیات نیز همین طور است زیرا هر گاه آیه‌ای بر پیغمبر (ص) نازل می‌شد، دستور می‌داد آن را در جای مخصوص در سوره‌ای كه به وسیله وحی معیّن شده و بر او فرستاده شده بود، و در غیر آن نمی‌گنجید قرار دهد، و این نوعی اعجاز است، زیرا می‌بینیم دو آیه در كنار هم- با این كه در دو زمان دور از هم نازل شده‌اند- چون دو برادر با یكدیگر یكنواخت، هماهنگ و منسجمند و این نشانه و رمز اعجاز است بدان جهت كه این دو آیه دارای الفاظی هماهنگ با هم و معانیی به هم پیوسته است، و در بسیاری از موارد هر كدام مكمل موضوع دیگری است، و از نظر تأثیر در نفوس و جلب انظار و همبستگی در معنی، چنانند كه كسی كه آن را قراءت می‌كند، یا فردی كه آن را می‌شنود و نغمه آن به گوشش می‌رسد، فكر نمی‌كند كه بین آن دو- از نظر نزول- فاصله زمانی وجود داشته باشد.

در كنار تقسیم سوره‌ها به بزرگ و كوچك و وجود اعجاز در آنها، گاهی در قرآن به تكرار برخورد می‌كنیم، كه این نیز نوعی تصریف و گوناگونی سخن است، كه عواملی نظیر: جلب نظر، و مناسبت مقام سبب آن شده است، و هدف صرف اطناب نیست، و این مسأله را متقدمان كه درباره سرّ اعجاز قرآن سخن گفته‌اند، مورد بررسی قرار داده‌اند.

مثلا «جاحظ» در كتاب الحیوان می‌نویسد:

«می بینیم كه خداوند با عربها به طور اشاره و رمز و حذف سخن می‌گوید، امّا آنگاه كه بنی اسرائیل را مورد خطاب قرار می‌دهد یا از آنان حكایت می‌كند، سخن را گسترده و مفصّل می‌آورد و به آن فزونی می‌بخشد».

این سخن بسیار به جایی است و ما از آن قدردانی می‌كنیم، و این موضوع

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه