معجزه بزرگ: پژوهشی در علوم قرآنی صفحه 206

وَ لَقَدْ أَرَیْناهُ آیاتِنا كُلَّها فَكَذَّبَ وَ أَبی «ما به فرعون همه آیات خود را روشن نمودیم، و او همه را تكذیب كرد، و از آن روی گرداند» 114. او جز به سلطنت خود و برده كردن مردم نمی‌اندیشید، پس به موسی گفت:

أَ جِئْتَنا لِتُخْرِجَنا مِنْ أَرْضِنا بِسِحْرِكَ یا مُوسی فَلَنَأْتِیَنَّكَ بِسِحْرٍ مِثْلِهِ فَاجْعَلْ بَیْنَنا وَ بَیْنَكَ مَوْعِداً لا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَ لا أَنْتَ مَكاناً سُویً «ای موسی! تو آمده‌ای به طمع این كه ما را از كشورمان با سحر خود، بیرون كنی؟ ما هم البته در برابر سحر تو، سحری خواهیم آورد، پس قراری بین ما و خودت بگذار، تا در سرزمین همواری بدون آن كه هیچ یك از ما تخلف كنیم، (مبارزه كنیم)» 115. موسی و ساحران فرعون با هم روبرو شدند و پیكار بین حقی كه خدا تأییدش می‌كرد، و سحری كه از جانب باطل حمایت می‌شد، در گرفت، و خداوند پیامبرش را، آنگاه كه ساحران را دید، آرامش و اطمینان خاطر داد و فرمود: ... لا تخف انك انت الا علی.

«ای موسی! مترس، كه تو بر آنان همیشه غلبه و برتری خواهی داشت» 116.

نتیجه پیكار حق و باطل این شد كه ساحران در برابر خدا سر به سجده فرود آوردند، و حقیقت و راستی و فداكاری در راه حق، آشكار شد، و نیز سركشی و گناه فرعون- كه می‌پنداشت هیچ كس از مردم مصر، نباید بدون اجازه وی به حق و راستی ایمان آورد- نمایان گشت.

وی ساحران را به عذاب سخت بیم داد و گفت:

آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِیرُكُمُ الَّذِی عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَیْدِیَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِی جُذُوعِ النَّخْلِ وَ لَتَعْلَمُنَّ أَیُّنا أَشَدُّ عَذاباً وَ أَبْقی «شما چرا پیش از آن كه من اجازه دهم به موسی ایمان آوردید، او (معلوم می‌شود كه) در سحر معلّم شما بوده، باری من شما را دست و پا می‌برم و به نخله خرما به دار می‌آویزم. تا بدانید كه عذاب من و موسی كدام سخت‌تر و پاینده‌تر خواهند بود» 117.