معجزه بزرگ: پژوهشی در علوم قرآنی صفحه 253

در حقیقت عطوفت پدری با امری واجب و حتمی، تصادم پیدا می‌كنند، و نوح (ع) به تأثیر نیروی عاطفه، آن سخنان را به زبان می‌راند، پس خدا او را به امر واجب و ضروری متوجه می‌كند البته او از این امر غافل نبود، بلكه به آن توجّه و ایمان و اعتقاد داشت، گرچه به شكل انسانهای عادی، از آن درخواست توبه كرد و گفت:

رَبِّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْئَلَكَ ما لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَ إِلَّا تَغْفِرْ لِی وَ تَرْحَمْنِی أَكُنْ مِنَ الْخاسِرِینَ‌

ترسیم واقعی داستان اصحاب كهف‌

یكی از بهترین قصه‌های قرآن از نظر ترسیم راستی ماجرا و توصیف حقیقت آن قصّه اصحاب كهف است كه به تنهایی نشانگر ترسیم سخن در داستانهای واقعی قرآن است و هر بخشی از آن، حادثه را چنان بیان می‌كند كه گویا آن را می بینیم، نه این كه تنها خبری می‌شنویم.

خدای متعال در این زمینه می‌فرماید:

«ای رسول ما آیا پنداری كه قصّه اصحاب كهف و رقیم، در برابر این همه آیات قدرت و شگفتیهای حكمت ما، حادثه عجیبی است؟ آنگاه كه آن جوانان كهف (از بیم دشمن) در غار كوه پناه بردند، از درگاه خدا مسألت كردند كه بار الها تو در حق ما به لطف خود رحمتی عطا فرما و بر ما وسیله رشد و هدایتی كامل مهیّا ساز، پس چند سالی در آن غار زدیم بر گوشهای ایشان، و خواباندیم ایشان را (كه دیگر چیزی نمی‌شنوند) پس از آن خواب، آنان را برانگیختیم تا معلوم گردانیم كدامیك از آن دو گروه (كه در مورد خواب اصحاب كهف اختلاف داشتند) مدّت درنگ در آن غار را بهتر احصا خواهند كرد، ما قصّه آنان را بر تو به درستی حكایت خواهیم كرد:

آنان جوانمردانی بودند كه به خدای خود گرویده بودند و ما بر هدایتشان افزودیم و دلهای ایشان را ثبات و قوّت دادیم كه آنان (در برابر دقیانوس) قیام كردند و گفتند: خدای ما پروردگار آسمانها و زمین است و ما هرگز جز خدای یكتا هیچ كس را به خدایی نمی‌خوانیم و گرنه گفتاری دور از حق به زبان