معجزه بزرگ: پژوهشی در علوم قرآنی صفحه 536

باشد، زیرا خداوند می فرماید:

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِناتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَما لَكُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَها «ای مؤمنان هر گاه زنان مؤمن را به نكاح خود درآوردید و پیش از آمیزش طلاقشان دادید، در این صورت از شما نگه داشتن عدّه بر آنان لازم نیست. 140

اما زنی كه بر اثر مرگ شوهر، از او جدا شده است، باید عدّه وفات نگه دارد خواه با او نزدیكی شده باشد و خواه نشده باشد، زیرا در آیه شریفه وَ الَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَ یَذَرُونَ أَزْواجاً فرقی از این جهت گذاشته نشده است.

دوّم: زن مطلقه در زمان عدّه باید در خانه شوهر بماند و بیرون نرود و بیرون كردن او نیز جایز نیست، زیرا خدای متعال فرمود:

... لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُیُوتِهِنَّ وَ لا یَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ یَأْتِینَ بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ ...

«آن زنان را تا در عدّه هستند از خانه بیرون نكنید و خود نیز بیرون نروند مگر آنكه كار زشتی آشكار مرتكب شوند» 141 و نیز زنی كه در عدّه وفات به سر می‌برد باید تا یكسال در خانه بماند و ورثه و اولیاء میّت نمی‌توانند او را بیرون كنند، زیرا قرآن كریم می‌گوید:

وَ الَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَ یَذَرُونَ أَزْواجاً وَصِیَّةً لِأَزْواجِهِمْ مَتاعاً إِلَی الْحَوْلِ غَیْرَ إِخْراجٍ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلا جُناحَ عَلَیْكُمْ فِی ما فَعَلْنَ فِی أَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَعْرُوفٍ وَ اللَّهُ عَزِیزٌ حَكِیمٌ «مردانی كه از شما بمیرند و زنانشان باقی بمانند، باید وصیّت كنند كه آنان را یكسال نفقه دهند و از خانه شوهر بیرون نكنند، پس اگر زنها خودشان بیرون رفتند شما را باكی نیست از آنچه آنان درباره خود در حدود شرعی انجام دهند و خدا بی همتا و حكیم است». 142

از این آیه شریفه چنین برمی‌آید كه: زنی كه شوهرش مرده می‌تواند در آن خانه یكسال به عنوان حق خویش بماند، و اخراج او جایز نیست، زیرا این كار پایمال كردن حق اوست. امّا خود او می‌تواند بیرون رود بدون تردید این قانون موجب نگهداری زن از تباه شدن و احترام در حق شوهر مرده اوست.