معجزه بزرگ: پژوهشی در علوم قرآنی صفحه 537

سوّم: نفقه زن در زمان عدّه محفوظ است، زیرا فرمود:

... وَ إِنْ كُنَّ أُولاتِ حَمْلٍ فَأَنْفِقُوا عَلَیْهِنَّ ... 143

و از آن جا كه حمل جز بعد از ولادت كودك، آشكار نمی‌شود پس باید این قانون را نسبت به هر مطلقه‌ای تعمیم داد، به خصوص كه آیه شریفه:

لِیُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَ مَنْ قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ فَلْیُنْفِقْ مِمَّا آتاهُ اللَّهُ 144 شامل باردار و غیر باردار هر دو می‌شود.

دو نكته قابل توجه:

1- زن در مسأله ازدواج از حقوق و شرایطی برخوردار است و باید اصل عقد و مهریه آن به اختیار خودش باشد، و ولی او نمی‌تواند او را مجبور كند، همان طور كه خداوند درباره مهر می‌فرماید:

.. وَ أُحِلَّ لَكُمْ ما وَراءَ ذلِكُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوالِكُمْ مُحْصِنِینَ غَیْرَ مُسافِحِینَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَةً وَ لا جُناحَ عَلَیْكُمْ فِیما تَراضَیْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِیضَةِ ...

«و هر زنی غیر از كسانی كه قبلا ذكر شد برای شما حلال است كه به مال خود به طریق زناشویی بگیرید نه آنكه زنا كنید، پس چنانچه از آنان بهره‌مند شدید آن حق معیّن را كه مزد آنان است به ایشان بپردازید و باكی نیست كه بعد از تعیین مهر هم به چیزی با هم راضی كنید». 145

قرآن كریم با صراحت از بازداشتن زن از ازدواج، یا تزویج با كسی كه او مایل نیست، نهی می كند و می فرماید:

وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلا تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ یَنْكِحْنَ أَزْواجَهُنَّ إِذا تَراضَوْا بَیْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ ذلِكَ یُوعَظُ بِهِ مَنْ كانَ مِنْكُمْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ ذلِكُمْ أَزْكی لَكُمْ وَ أَطْهَرُ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ «چون زنان را طلاق دادید و زمان عدّه آنان به پایان رسید نباید كه آنان را از شوهر كردن منع كنید هر گاه به طریق مشروع به ازدواج با مردی راضی كنند، به این دستور هر كه به خدا در روز قیامت ایمان دارد، پند گیرد، كه این برای نفوس شما بهتر و پاكیزه‌تر است و خدا می‌داند و شما نمی دانید» 146 2- زن نیز چون مرد- البته با تفاوت- ارث می‌برد، قرآن می‌فرماید: