معجزه بزرگ: پژوهشی در علوم قرآنی صفحه 570

به نظر ما آن فقیه بزرگ اشتباه كرده است و دیگران نباید در این مسأله از نظر او پیروی كنند، بلكه باید عملش را ملاك قرار دهند كه گفته: «اگر مرا بخواهند در فرات غرق كنند و یا این كه قطره‌ای از این نبیذها بنوشم، هرگز قطره‌ای از اینها را نخواهم نوشید.»

قرآن كریم كه با شدّت شراب را تحریم كرده، طبعا كیفری مطابق با آن را نیز تعیین كرده است. امّا در خود قرآن تصریحی به كیفر نشده است، امّا در آن كیفرهای گناهی كه در بسیاری از اوقات نتیجه شرابخواری است بیان شده است، زیرا انسان مست نمی‌داند كه چه می‌گوید، و سخن ناروا به زبان می‌آورد و این گناه قذف است، و علی (ع) در رابطه بین گناه شرابخواری و قذف و حدّ میگساری می‌فرماید:

«هرگاه كسی شراب نوشد، افترا می‌بندد، پس باید حدّ افترا یعنی قذف بر او وارد شود» در این جا مقدار حدّ شرابخواری صریحا ذكر نشده است، از پیامبر (ص) نیز در مورد اجرا كردن این حدّ مطلبی نقل نشده است، فقط از آن حضرت نقل شده كه درباره شرابخوار فرمود:

«هر گاه شراب بنوشد او را بزنید و اگر تكرار كرد تازیانه‌اش بزنید و در مرتبه سوّم او را به قتل رسانید» و عدّه‌ای به آن حضرت گفتند: منطقه ما سرد سیر است و ما خود را با شراب گرم می‌كنیم، پیامبر (ص) فرمود: آن را ننوشید، گفتند: مردم آن جا نمی توانند ترك شراب كنند؟ فرمود: با آنان پیكار كنید.

بغی (شورش)

«بغی» كه در قرآن آمده است به این معنی است كه عدّه‌ای به جهتی از فرمان رهبر عادل بیرون شده و با نیروی خویش علیه او بشورند، بنابراین در تحقّق آن سه شرط لازم است.

1- رهبر جامعه باید عادل باشد.