معجزه بزرگ: پژوهشی در علوم قرآنی صفحه 76

كه خود حضرت فرموده است (یا از آن حضرت نقل شده است): بر هیچ پیامبری چیزی فرستاده نشده، مگر این كه بشر به مثل آن ایمان داشته است، و آنچه كه بر من نازل شده، از راه وحی بوده است، و من امیدوارم كه در قیامت از همه پیامبران دارای پیروان بیشتری باشم، ما این حدیث را قبلا نیز نقل كرده‌ایم.

قرآن برای همه مخلوقات معجزه است و بر همه مردم از جانب خدا حجّت، و اگر چه، به زبان عربی و به بالاترین مرتبه فصاحت و بلاغت نازل شده است، امّا از نظر محتوا هیچ كس را یارای معارضه با آن نیست الفاظش عرب را به زانو درآورده، معانی و قوانین و علوم موجود در آن و ساختارش همه مردم را ناتوان كرده است، چنانچه خداوند می‌فرماید:

قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلی أَنْ یَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیراً «بگو ای پیغمبر كه اگر جن و انس متفق شوند كه مانند این قرآن كتابی بیاورند، هرگز نتوانند، هر چند همه پشتیبان یكدیگر باشند» 3 كلمات خدای متعال، برترین كلمات است.

برخورد اعراب با قرآن‌

محمّد (ص) مأمور شد تا خود را برای پذیرش رسالت الهی آماده سازد، و به دنبال آن، توحید و خلق نیك و عبادت خالص برای خدا را، در بین مردم انتشار دهد، و این مأموریت به وسیله نخستین آیه نازل شده ابلاغ شد، خدای سبحان فرمود: (ای رسول گرامی برخیز و) قرآن را به نام پروردگارت كه خدای آفریننده عالم است بر خلق قراءت كن، آن خدایی كه آدمی را از خون بسته بیافرید، بخوان قرآن را، و (بدان كه) پروردگار تو كریم‌ترین كریمان عالم است، آن خدایی كه به بشر علم نوشتن به قلم را آموخت، و به آدم آنچه را نمی‌دانست تعلیم داد» 4.

محمّد (ص) دعوت خود به سوی حق را آغاز كرد، و در این راه، پس از تأیید الهی، و صبر و مدارا با مردم، به دو امر تكیه داشت.

تكیه گاه اوّل او، حق و راستی بود كه مردم را به سوی آن فرا می‌خواند زیرا