آیین بندگی در کلام علوی صفحه 137

1- سوره ی لقمان آیه ی 15.

به آن ها را عنایت فرماید.

حضرت عیسی(ع) به خداوند متعال عرض می کند:

(إِنِّی عَبْدُ اللهِ آتانِی الْکِتابَ وَ جَعَلَنی نَبِیا * وَ جَعَلَنی مُبَارَکاً أَینَ مَا کُنْتُ وَ أَوْصَانی بِالصَّلاَهِ وَ الزَّکَاهِ مَا دُمْتُ حَیا * وَ بَرًّا بِوالِدَتی وَ لَمْ یجْعَلْنی جَبَّاراً شَقِیا)؛(1)

(ناگهان عیسی زبان به سخن گشود و) گفت: من بنده خدایم، او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است، و مرا هر جا که باشم وجودی پربرکت قرار داده، و تا زمانی که زنده ام، مرا به نماز و زکات توصیه فرموده است، و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده و جبّار و شقی قرار نداده است.

احترام به والدین درروایات خاندان وحی

در باره ی پدر و مادر احادیث بسیاری از پیامبر گرامی اسلام6 و خاندان پاک و مطهرش روایت شد، و آن ها در مواضع مختلف و موارد متعدّد، در باره ی آن ها سفارش نموده اند، و هم چنین نیز خود نسبت به احترام آن ها عملا لحظه ای درنگ نکردند.

در بیان شریف رسول اکرم(ص) آمده است که فرموده اند:

«سَیدُ الْأَبْرَارِ یوْمَ الْقِیامَهِ رَجُلٌ بَرَّ وَالِدَیهِ بَعْدَ مَوْتِهِمَا» (2)

بزرگ و آقای نیکوکاران در قیامت، آن مردی است که به پدر و مادر