آیین بندگی در کلام علوی صفحه 238

1- العین ج 7 ص 39، صحاح اللغه ج 3 ص 1080، لسان العرب ج 7 ص 160: «الرّمض و الرّمضا: شدّه الحرّ».

إنّما سُمّی الْرّمضانُ لَأنَّهَ یرْمِضُ الذّنوبَ؛(1)

ماه رمضان به این نام خوانده شده است؛ زیرا گناهان را می سوزاند».

در میان همه ی شهور قمری، تنها نام رمضان در قرآن آمده است، لذا از این ماه با عظمت در متون اسلامی به نام «ماه مبارک» نام برده شده که خداوند متعال در قرآن کریم لفظ «برکت» و« مبارک» را در موارد مختلفی برای مسمّای امر با ارزش و دارای فواید و خیر کثیر، استعمال نموده است.

واژه ی «برکت» و «مبارک» در لسان وحی

در کلام وحی بعضی از مقدسات: «قرآن کریم»(2) ، «کعبه ی معظّمه»(3) ، «مسجد الاقصی»(4) ، «شب قدر»(5) و «پیامبران الهی» (6) با واژه ی «مبارک» توصیف شده اند.