آیین بندگی در کلام علوی صفحه 75

1- سوره ی نسا آیه ی 131.

2- مصباح الشریعه ص 163، بحار الانوار ج 78 ص 200 حدیث 28.

3- بحار الانوار ج 19 ص126، مستدرک الوسائل ج 6 ص 33 حدیث 6360، تاریخ طبری ج 2 ص 395، البدایه و النهایه ج 3 ص 213، سبل الهدی ج 3 ص 332.

حقیقت تقوا

«تقوا» یک ملکه ی نفسانی است که در اثر ممارست به انجام فرایض و واجبات، و ترک مناهی و محرّمات، و صیانت نفس از نافرمانی خداوند متعال، در وجود انسان پدید می آید. با توجه به آیاتی که در این زمینه نازل شده است، و مراجعه به سخنان معصومین(ع) این مفهوم کشف می شود که حقیقت تقوا یک حالت روحانی و معنوی است که آن نفس سرکش، و لجام گسیخته را مطیع، و هوا و هوس را مهار می کند.

لذا به عنوان یک ملکه ی نفسانی در تقویت روح، و کنترل نفس اماره، و حفظ انسان از گناهان نقش بسیار مهم و اساسی دارد.

و انسان متقّی کسی است که وقتی به زیور تقوا آراسته شد، خود را در حصن حصین (1)آن قرار داده و در نتیجه از لغزش های عملی و چه بسا اعتقادی مصون خواهد بود.

اهمیّت و آثار تقوا در بعضی از آیات قرآن

اشاره

با توجه به آیاتی که در قرآن کریم در باره ی تقوا نازل شده است، چند نکته ی اساسی به چشم می آید که نشان گر آن است که در مکتب وحی، مهم ترین خیر و نیکویی، تقوا است که قرآن کریم در این باره می فرماید:

(وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَی)(2)

و شرط حسن عاقبت، و دست یافتن به فلاح و رستگاری، تنها با رعایت تقوا ممکن است.