معاویه از دیدگاه امام علی علیه السلام( شخصیت و عملکرد) صفحه 153

1- حلبی شافعی، السیرهًْ الحلبیهْ، ج1، ص 19.

2- جواد علی، العرب قبل الاسلام، قم: منشورات رضی، 1372ش، ص 277.

مورد توجه پدر بود اما چون عبدالدار فرزند ارشد قصی بود، وصیت کرد تمام مناصب او، پس از مرگش به عهده وی باشد. عبد مناف، به دلیل برخورداری از فضایل نفسانی، دارای شهرت و محبوبیت بیشتری در میان مردم بود و در حقیقت، آیینه تمام نمای صفات معنوی و فضایل روحی پدرش به شمار می آمد.((1))

عبد شمس و هاشم:

از میان فرزندان «عبد مناف»، دو پسر به نام های «عبد شمس» و «هاشم» شهرت تاریخی به دست آوردند؛ زیرا این دو نفر، سر سلسله دو خاندان معروفی شدند که به واسطه پیدایش حوادث و وقایع بزرگ میان آنان، نام آنها در صفحات تاریخ عرب و اسلام ماندگار است.

این دو برادر - با این که هنگام ولادت به هم چسبیده بودند - اما از نظر روح، اخلاق و روش تفاوت بسیاری با هم داشتند؛ یکی به حکم فطرت پاک و پیروی از راستی، درستی ذاتی، نام خود و فرزندانش را با حروف درشت و نورانی در تاریخ ثبت کرد و دیگری به دلیل بد اندیشی و انحراف خوی و خصلت، پای در لغزشگاه بدنامی و سقوط گذاشت و نام خود و اخلافش را هدف طعن و سخریه آیندگان قرار داد.

گفته اند؛ هنگام تولد، پیشانی آن دو به هم چسپیده بود؛ ناچار شدند با