معاویه از دیدگاه امام علی علیه السلام( شخصیت و عملکرد) صفحه 156

1- امر رایج در جاهلیت که طرفین دعوا نزد کاهن رفته درخواست داوری می نمودند که کدام یک در حسب و نسب بر دیگری برتری دارند. (تاج العروس، ذیل واژه نفر)

2- مقریزی شافعی، احمدبن علوی، النزاع والتخاصم فیما بین بنی امیه و بنی هاشم، ص12-1.

نتیجه، درگیری قبیله ای به وجود آمد و اگر بزرگان دو طرف نبودند، درگیری خونین واقع می شد.((1))

امیه در دوران جوانی، پیوسته سر راه حاجیان کمین میکرد و دارایی آنها را به غارت می برد و مردم به سخریه، او را نگهبان حاجیان می نامیدند.((2))

گذشته از این، امیه در جاهلیت، دست به کاری زد که در میان عرب سابقه نداشت. او در زمان حیات خود، همسرش را به ابوعمرو، یکی از پسرانش تزویج

کرد و با این کار، مورد سرزنش مردم قرار گرفت.((3))

حرب و عبدالمطلب:

امیه فرزندی به نام «حرب» داشت که در زشت کاری، همانند پدر بود. گرچه او در زمان خود، از مشاهیر قبیله قریش به شمار می رفت اما از آنجا که از کوزه همان برون تراود که در اوست، نمی توانست فطرت آلوده خود را پنهان کند و دست به کارهای ناشایست نزند.

حرب تقریباً، هم سن و سال عبدالمطلب بن هاشم بود. عبدالمطلب همسایه ای یهودی داشت به نام اُدینه که در بازار تهامر، به داد و ستد مشغول بود. این کار، خشم و حسد حرب را بر می انگیخت! از این رو، جوانان قریش را به