معاویه از دیدگاه امام علی علیه السلام( شخصیت و عملکرد) صفحه 183

إنِ الشام اعطت طاعه بمنیّه

فإن یفعلوا اصدم علیاً بحبهه

وإنی لارجو خیر مانال نائل

تواصفها اشیاخها فی المجالس

تفتُّ علیه کل رطب و یابس

وما أنا من ملک العراق بآیس

تطاول لیلی واعترتنی

وساوسی أتانی جریر والحوادث جمّه

أکایده و السیف بینی و بینه

إنِ الشام اعطت طاعه بمنیّه

فإن یفعلوا اصدم علیاً بحبهه

وإنی لارجو خیر مانال نائل

لِآتٍ اتی بالتّرهات البسابس بتلک التیفیها اجتداع المعاطس و لست لاثواب الدنی بلابس

تواصفها اشیاخها فی المجالس

تفتُّ علیه کل رطب و یابس

وما أنا من ملک العراق بآیس

آه که این شب من چه ستم کار است، و این سپاه فکر و اندیشه، چگونه به من هجوم آورده اند، این چه پیامی نا به جاست! که جریر برایم آورده است و این چه پیشامدی است که عاقبت آن نبرد و کشتار است! اما من از راه فریب در می آیم و به ننگ تسلیم خود را گرفتار نمی کنم. اگر مردم شام آن گونه که مشهورند، مرا اطاعت می کردند، دست به شمشیر می زدم و با علی میجنگیدیم چندان که پایان آن نابودی همه چیز بود. با این وصف، من مأیوس نیستم و امیدوارم به آرزوهایم برسم.((1))

سیاست استمهال و اتلاف معاویه

معاویه، چاره ی کار را در گذراندن وقت و سرگرم کردن جریر دید. وقتی جریر برای گرفتن پاسخ شتاب کرد، معاویه می گفت: این کار شوخی نیست که من در آن شتاب کنم، باید عاقبت آن را نگریست، بنابراین به من فرصت بده تا تصمیم بگیرم و نظر نهایی خود را اعلام کنم.

در این میان معاویه پیوسته، با سرشناسان شام پنهانی به رایزنی مشغول بود، تا حمایت آنها را به دست آورد. او پس از ورود جریر و آگاه شدن از مفاد نامه ی امام علی علیه السلام ، برای آگاهی از نظر قطعی مردم شام درباره ی خود و میزان علاقه