معاویه از دیدگاه امام علی علیه السلام( شخصیت و عملکرد) صفحه 24

1- ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1385 ه- ق، ج3، ص342.

1-جنایات هند،مادرمعاویه

در جنگ اُحد، هند با تعدادی از زنان قریش همراه لشکر آمدند تا محرک عواطف شهوانی و تهییج کننده عصبیت های قومی قشون قریش باشند. در میان راه، هر وقت چشم هند به «وحشی» غلام «جبیر بن مطعم» می افتاد، می گفت: ای وحشی! کینه های دیرینه و داغ های دل مرا شفا بخش تا از رنج بندگی آسوده شوی!

وقتی آتش جنگ افروخته شد، هند و دیگر زنان قریش، با خواندن اشعار، لشکریان را به جنگ تحریض می نمودند.

هند چنین می سرود:

ضرباً بنی عبدالدار ضرباً حماه الادبار

ضرباً بکلّ بتار

نحن بنات طارق نمشی علی النّمارق

إن تقبلوا نعانِق او تدبروا نفارق

فراق غیر وامق((1))

به پیش، فرزندان عبدالدار! بکوشید ای محافظان و عقب داران لشکر! با شمشیر های بران خود ضربت بزنید! ما دختران ستاره صبحگاهیم! اگر پیروزمندانه پیشروی کنید، آغوش می گشاییم و بسترها می گسترانیم!! اگر به میدان نبرد پشت کنید و شکست را پذیرا شوید، ما نیز از شما روی بر می گردانیم و دوری می کنیم. آنگاه به فراقی مبتلا می شوید که در آن اثری از مهر و وفا دیده نشود.