معاویه از دیدگاه امام علی علیه السلام( شخصیت و عملکرد) صفحه 243

1- الارشاد، شیخ مفید، ترجمه رسولی محلاتی، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1380.

برد. اما این که معاویه را سزاوار کشتن می داند، گذشته از مسائلی که خون او را هدرمی کند، بیان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بود که فرمود: وقتی معاویه را بر منبر من دیدید، او را بکشید.

«ابوسعید خدری» راوی حدیث می گوید: ما این کار را نکردیم و به همین دلیل رستگار نشدیم.((1))

5- بدعت گذاری معاویه در رواج دشنام به امیر مؤمنان(ع)

پنجمین نکته که حضرت علیه السلام بیان می کند، بدعت زشت معاویه، دشنام به امیر مؤمنان علیه السلام است. معاویه، در سرزمین پهناور اسلامی طبق دستور العملی از مسلمانان خواست تا حضرت علی علیه السلام را ناسزا گویند و از او بیزاری جویند. این کار ناپسند و ناجوانمردانه، در مراکز مقدسی همانند منابر، نماز جمعه و جماعات و حتی مکه و مدینه انجام می گرفت. این سنت تا زمان عمر بن عبدالعزیز (حدود پنجاه سال)

ادامه داشت.((2))

گروهی از بنی امیه، به معاویه گفتند: تو که به آرزویت (به دست گرفتن حکومت) رسیدی، ای کاش از دشنام این مرد، دست بر می داشتی؟ معاویه گفت: نه به خدا سوگند! این کار را رها نمی کنم تا این که کودکان، بر این روش بزرگ شوند و بزرگترها نیز پیر شوند؛ به گونه ای که کسی از او فضیلتی نقل نکند!!((3))