معاویه از دیدگاه امام علی علیه السلام( شخصیت و عملکرد) صفحه 250

1- نجفی یزدی، سید محمد، پیشگویی های امیرالمؤمنین علیه السلام ، ص 220.

2- نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه آیهْ الله شیخ محمد باقر کمره ای، چاپ پنجم، قم: اسوه، 1374ش، ص 194.

3- بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ج41، ص 316.

14- چگونه ای آنگاه که چند عین بر یک عین ظلم کنند؟!

در زمان عثمان، «حذیفهًْ بن یمان»، به امیر مؤمنان علیه السلام عرض کرد:

معنای سخنی که در حرّه (اطراف مدینه) به من فرمودی که چگونه ای ای حذیفه، زمانی که چند عین بر یک عین ظلم کنند! تا دیشب نفهمیدم اما الآن دانستم که عین اول، ابوبکر است، که نامش عتیق((1)) بود و عین دوم، عمر. حضرت فرمود: عبدالرحمن بن عوف را فراموش کردی که متمایل به عثمان بود (در شورایی شش نفره) سپس فرمود: زود است که به اینها عمرو بن عاص و معاویه فرزند جگر خواره بپیوندند؛ پس آنها «عتیق»، «عمر»، «عبدالرحمن»، «عثمان»، «عمرو عاص» و «معاویه» عین هایی هستند که برای

ستم بر من اجتماع کرده اند.((2))

15- خبر از ستمگری و فساد بنی امیه

«وَاللهِ لَا یَزَالُونَ حَتَّی لا یَدَعُوا لِلَّهِ مُحَرَّماً إِلَّا اسْتَحَلُّوهُ وَلا عَقْداً إِلَّا حَلُّوهُ وَ حَتَّی لا یَبْقَی بَیْتُ مَدَرٍ وَ لا وَبَرٍ إِلَّا دَخَلَهُ ظُلْمُهُمْ وَ نَبَا بِهِ سُوءُ رَعْیِهِمْ وَحَتَّی یَقُومَ الْبَاکِیَانِ یَبْکِیَانِ بَاکٍ یَبْکِی لِدِینِهِ وَ بَاکٍ یَبْکِی لِدُنْیَاهُ وَ حَتَّی تَکُونَ نُصْرَهُ أحَدِکُمْ مِنْ أَحَدِهِمْ کَنُصْرَهِ الْعَبْدِ مِنْ سَیِّدِهِ إِذَا شَهِدَ أطَاعَهُ وَإِذَا غَابَ اغْتَابَهُ وَ حَتَّی یَکُونَ أعْظَمَکُمْ ِیهَا عَنَاءً أحْسَنُکُمْ بِاللهِ ظَنّاً فَإِنْ أَتَاکُمُ اللهُ بِعَافِیَهٍ فَاقْبَلُوا وَإنِ ابْتُلِیتُمْ فَاصْبِرُوا فَإِنَّ الْعَاقِبَهَ لِلْمُتَّقِینَ».((3))