معاویه از دیدگاه امام علی علیه السلام( شخصیت و عملکرد) صفحه 39

1- عسکری، مرتضی، نقش عایشه در تاریخ اسلام، ج3، ص50.

2- نهج البلاغه، خطبه 98.

نگزید، حتی آن روز که می دید پدرش ظاهراً به اسلام گرایش یافته است، وی را با اشعاری نکوهش کرد و گفت:

یا صخر لاتسلمن یوماً فتفضحنا بع-د الذین بب-در اصبح-وا مزقا

خالی وجدی وعم الام ثالثهم وحنظل الخیر قد اهدی لنا الارقا

لاترکننّ الی امر یکلّفنا عاد والراقصات به فی مکه الخرقا

فالموت اهون من قول العداه لقد ابن الحرب عن العزّی اذا فرقا((1))

ای صخر! اسلام را نپذیر که ما را به رسوایی دچار خواهی ساخت! پس از مرگ عزیزانی که در جنگ بدر پاره پاره شدند، دایی و جدم و نیز عموی مادرم - که سومین فرد آن کشتگان بود - وحنظله برادر خوبم؛ آن ها که خواب سحرگاه ما را به بیداری مبدل ساختند، یک لحظه نیز به اسلام میل نکن، که بر گردن ما بار ننگ می گذارد!

سوگند به شتری که چون رقاصان، در مکه راه می پیماید، مرگ آسان تر است از ملامت دشمنان که بگویند فرزند حرب، به خاطر ترس و وحشت از - بت - عزّی روی گردانید!»

از این اشعار بر می آید که دشمنی معاویه با اسلام، حتی از پدرش ابوسفیان - که محور شرک و سردمدار جنگ های خونین علیه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و اسلام بود - بیشتر است. ابوسفیان از روی اضطرار، تظاهر به اسلام میکرد، اما معاویه همان را هم برای خود ننگ می دانست. او هیچ وقت نمی توانست با آیینی که افتخارهای جاهلی و سروری و ریاست خانوادگی او را نابود کرده بود، سر سازش داشته باشد.