معاویه از دیدگاه امام علی علیه السلام( شخصیت و عملکرد) صفحه 84

1- بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، دار الکتب العلمیهْ. ص 114.

2- جاحظ، الرسالهْ السیاسیهْ، ص 344.

پایه ریزی حکومت معاویه در زمان عمر

در سال 18 ه- ق - که یزید بن ابی سفیان درگذشت - عمر، معاویه را به جانشینی او برگزید و فرمان ولایت شام را برای او فرستاد. هنگامی که یزید به بیماری طاعون گرفتار شد، به جای خود، برادرش معاویه را برای حکومت و فرماندهی لشکر شام، به دستگاه خلافت پیشنهاد کرد. عمر نیز با این درخواست موافقت کرد و حکومت آنجا را به معاویه سپرد.((1))

از همین جا، اساس حکومت و خلافت امویان پایه ریزی شد. بر اثر این عنایت و توجه - که از طرف عمر به معاویه ابراز شد - ابوسفیان نزد او آمد اظهار امتنان کرد و گفت: ای امیر المؤمنین! از این خدمت که در عالم خویشاوندی، به پسرم کردی، از تو سپاسگذارم.((2))

بدین ترتیب معاویه حکومت شام را به دست آورد و با نقشه هایی که داشت و روش هایی که برای اعمال آن به کار می برد، و از طرفی، توصیه ها و سفارش هایی که پیوسته از طرف پدر و مادرش، در چگونگی حکمرانی، به او می شد، هر لحظه، در محکم کردن جای پا و تثبیت

موقعیت خود کوشش می کرد.

به این ترتیب بنای حکومت و قدرت معاویه، در زمان عمر و با همکاری و بذل توجه بی دریغ او، پایه ریزی شد. از مسائل حساس دوره خلافت عمر،