معاویه از دیدگاه امام علی علیه السلام( شخصیت و عملکرد) صفحه 85

1- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج4، ص 202.

2- بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ص 114.

انتخاب معاویه به سمت حاکم دمشق طی شش سال آخر خلافت اوست. بر اساس واقعیت های یاد شده، می توان نتیجه گرفت که خلیفه دوم در تثبیت جایگاه بنی امیه، در شام، نقش کلیدی داشته است.((1))

در همان دوره تمام نواحی شام، در اختیار معاویه قرار گرفت.((2)) دمشق، با کمک ابوعبیده جراح، خالد بن ولید و یزید بن ابی سفیان فتح شد. پس از آن که این نسل از بین رفت، عمر، میراث آن ها را در اختیار معاویه گذاشت. از آن پس، او در اندیشه خلافت بود.((3)) برای این که نقش عمر را در زمینه سازی و تثبیت حکومت معاویه و علل و اسباب و شواهد آن را بیشتر بدانیم، لازم است تا نخست شخصیت خلیفه، ویژگی های شخصیتی و نیز سیره عملی او را بدانیم.

ویژگی های شخصیتی عمر

بر اساس شواهد تاریخی، خلیفه دوم شخصیتی خشن، تند مزاج و به شدت افراطی داشت. این خشونت و درشت خویی به گونه ای بود که از وقتی که ابوبکر او را به جانشینی خود برگزید، اعتراض هایی را برانگیخت.

بر اساس نقل ابن ابی الحدید از طبری، ابوبکر در حال احتضار، عثمان را برای نوشتن عهد نامه احضار کرد و گفت: بنویس به نام خدا، این عهدنامه از