- سخن ناشر 1
- اشاره 18
- 1 - خوشرویی 18
- 2 - نرمش و مدارا 19
- 3 - انصاف 19
- 5 - پرهیز از تضییع حقوق 21
- 4 - پرهیز از تکلّف آوری 21
- 6 - رعایت حدّ و مرز 22
- 7 - رفتار محبّت آمیز 23
- 8 - خطاپوشی 23
- 9 - پاسخ بدی با خوبی 24
- 11 - معاشرت مردمی 25
- 12 - پرهیز از عوامل جدایی 26
- اشاره 30
- 1 - کوته فکران بدکار 30
- 3 - احمق 31
- 2 - فاسقان گنهکار 31
- 4 - بخیل 32
- 5 - دروغگو 33
- 7 - دشمنِ دوست 34
- 8 - افراد بی خیال 35
خوشرویی، رشته و دامِ دوستی است.
حافظ، در اشاره به تأثیر و جاذبه خوشرویی و اخلاق زیبا می گوید:
به حسن خلق، توان کرد صید اهل نظر
به دام و دانه نگیرند مرغ دانا را
2 - نرمش و مدارا
انعطاف پذیری، نرمخویی و خوشرفتاری، مایه جذب دلها و دوام دوستیهاست. بر عکس، سفت و سخت بودن و انعطاف ناپذیری، هم خود فرد را می شکند، هم دیگران جذب او نمی شوند. در تأثیر این نرمخویی بر دیگران و افزایش دوستان و معاشران، حضرت علی علیه السلاممی فرماید:
«مَنْ لانَ عُودُه کَثُفَتْ اَغْصانُه».(1)
کسی که درخت وجودش نرم باشد، شاخ و برگ او پرپشت و افزون می شود.
درباره نحوه رفتار با خویشاوندان و دوستان و رسیدگی به آنان، چنین توصیه می کند:
«مَنْ تَلِنْ حاشیَتُهُ یَسْتَدِمْ مِنْ قَوْمِهِ المَودَّه».(2)
کسی که نسبت به خویشان و
اطرافیانش نرم باشد، پیوسته از طرف قوم خود مودّت و دوستی می بیند.
تداوم دوستی در سایه نرمش و مداراست.
3 - انصاف
پرهیز از امتیازطلبی برای خود و حق کشی نسبت به دیگران و برابر دانستن خود با افراد دیگر در برخورداری از حقوق و مزایا و مراعات
1- نهج البلاغه، حکمت 214.
2- نهج البلاغه، خطبه 23.