حکومت امام علی علیه السلام صفحه 17

لیث بغاباتٍ شدیدٌ قسوره(1)

به هم درآویختند. علی پیش دستی کرد و ضربه ای به او وارد ساخت که سنگ، کلاه خود و سرِ او را به دو نیم کرد. مرحب با سر به زمین افتاد و علی شهر را گرفت(2)

او در فتح مکه نیز چنین بود. فتحی که از مهمترین مراحل جهاد در راه خدا شناخته می شود. پیامبر صلی الله علیه و آله به سعد بن عباده دستور داده بود در پوشش متکدیان وارد شهر شود و برخی از اهل علم نقل کرده اند که سعد در چنین وضعی گفته است: «امروز، روز حماسه است، امروز حرمت [خون]، از بین خواهد رفت.» کسی از مهاجران شنید و گفت: ای رسول خدا! ایمن از آن نیستیم که از قریش بیم به دل راه دهد. پس حضرتش صلی الله علیه و آله به علی فرمود: «خود را به او برسان و عَلَم از او بِستان و تو همان باش که آن را وارد مکه می کنی» و چنین شد.(3)

اعتماد پیامبر به علی

آن حضرت صلی الله علیه و آله به حکمت و درایت علی علیه السلام سخت باورمند بود و از همین رو در رویارویی با دشواری ها او را به یاری می طلبید. از این جا بود که چون خالد بن ولید متعرّض بنی جذیمه شد - پس از آن که پیامبر خدا او را به دعوت آن قوم فرستاده بود و وی در مقام نبرد با ایشان برآمد - علی بن ابی طالب را به جای او گمارد.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در مکه بود که خالد بن ولید را نزد بنی جذیمه بن عامر در غمیصاء فرستاد. آنان در جاهلیت از بنیمغیره آسیب هایی دیده، عوف، پدر عبدالرحمان بن عوف را کشته بودند. عبدالرحمان بن عوف همراه خالد بن ولید خارج شد. خالد به بنی جذیمه گفت: سلاح بر زمین گذارید. گفتند: ما علیه خدا و

1- من آنم که مادرم حیدر نامید. آمده ام با شمشیر پیمانه تان کنم. چونان شیری شرزه و ژیان در جنگلها.
2- تاریخ طبری، ج3، ص12 و پس از آن. دارالمعارف، قاهره.
3- تاریخ طبری، ج 3، ص 356.