- شرح حال مؤلّف 1
- مقدّمه مصحّح 1
- آثار مؤلّف 2
- درباره رساله حاضر 3
- شیوه تصحیح 5
- نسخه مورد استفاده 5
- اشاره 6
- [متن] 6
- فصل 14
- باب در ذکر آنچه جمیع مصاحف متّفقند یا بعضی بر هیأت کتابت آن از اوّل قرآن تا آخر 17
- اشاره 17
- فصل 25
- باب در ذکر کلماتی که الف را در آن اثبات کرده اند در خط از برای معنی 26
- اشاره 26
- فصل 27
- باب در بیان کلماتی که به سبب تعدّد و اختلاف انسان تعدّد مصاحف واجب بود و آنکه هر کلمه به کدام مصحف مخصوص است 28
- باب در ذکر آنچه حذف کرده اند از وی یکی از دو «یاء» بر سبیل اختصار 30
- اشاره 32
- فصل 32
- فصل در ذکر زیادت واو از برای فرق یا بیان همزه 34
- فصل 34
- اشاره 34
- باب در ذکر کلماتی که حذف الف از ایشان در همه مصاحف مطّرد است 34
- باب در ذکر الفاتی که مرسومند به واو و بر لفظ تفخیم الفات را به واو نوشته اند در چهار اصل مطّرد و چهار حرف متفرّق 34
- فصل 42
- فصل 43
- باب در بیان آنچه یاء از آن حذف کرده اند و اکتفا به کسره که پیش از وی است کرده در غیر معنی ندا 45
- اشاره 50
- فصل 50
- فصل 51
- باب در ذکر یائاتی که مرسومند بر اصل خود و در مشاکل ایشان حذف واقع شده 51
- باب در بیان همزاتی که واقعند در رسم بر غیر قیاس 53
- فصل 60
- باب در ذکر ذوات الیاء 61
- باب المقطوع و الموصول 82
- فصل در ذکر هائات تأنیث که به تاء مرسومند و در مصاحف [این] روزگار نیز رعایت آن واجب است خاصّه از برای قرائت عاصم که وقف او بر همه به تاء است. 89
- اشاره 91
- فصل در ذکر کلماتی دیگر که آن را در مصاحف به تاء نوشته اند و در جمع و افراد آن اختلاف است 91
- فصل اوّل در ذکر چیزی چند که کاتب مصاحف را سزاوار است رعایت آن کردن 91
- خاتمه 91
- فصل دوّم [در معنی لحن] 99
است از یعقوب «1». و در یس فاکهون «2» و فکهون، و در صاد عبادنا إبرهیم «3» و عبدنا «4» و حذف از ابو داود است. و در زمر بکاف عبده «5» و عبده «6»، و در و الصّافّات «7» فاکهین و فکهین، و همچنین در دخان «8» و طور «9» و تطفیف «10»، و در احقاف إحسانا «11» و حسنا «12»، و در اقتربت خشّعا «13» و خاشعا «14»، و ثانی از ابو داود است. و همچنین از وی وارد است در أضغان «15» و ألواح «16» و لوقح «17»، و در الرّحمن تکذّبان «18» و تکذّبن، و در واقعه بمواقع «19» و ریحان «20» به خلاف، و در حاقّه واعیه «21»، و در مجادله یتناجون «22» و فلا تتنجوا «23» «24»، و در جنّ قل إنّما «25» و قال إنّما «26»، و در انسان قواریرا «27» دوّم، و در اوّل، الف فاصله البتّه هست. و در مرسلات جمالت «28» یعنی الف بعد از میم و الّا بعد از لام خود حذف مقرّر است «29». و در
______________________________
(1). یعقوب بن اسحاق بن زید حضرمی یکی از قاریان ده گانه و امام و مقرئ اهل بصره است. وی در ذیحجّه سال 205
هجری درگذشت. (ر. ک: همان، ج 2، صص 389- 386).
(2). یس/ 55.
(3). ص/ 45.
(4). ابن کثیر عبدنا خوانده است.
(5). به قرائت حمزه و کسائی و ابو جعفر و خلف.
(6). آیه 36.
(7). کذا.
(8). آیه 27. ابو جعفر فکهین خوانده است.
(9). آیه 18. ابو جعفر فکهین خوانده است.
(10). آیه 31. ابو عمرو و ابن عامر و نافع و ابن کثیر و حمزه و کسائی فاکهین خوانده اند.
(11). آیه 15.
(12). به قرائت نافع و ابو عمرو و ابن کثیر و ابن عامر و ابو جعفر و یعقوب.
(13). آیه 7.
(14). به قرائت ابو عمرو و حمزه و کسائی و یعقوب و خلف.
(15). محمّد/ 29 و 37.
(16). اعراف/ 145 و 150 و 154؛ قمر/ 13.
(17). حجر/ 22.
(18). آیات 13 و 16 و 18 و 21 و 23 و 25 و 28 و 30 و 32 و 34 و 36 و 38 و 40 و 42 و 45 و 47 و 49 و 51 و 53 و 55 و 57 و 59 و 61 و 63 و 65 و 67 و 69 و 71 و 73 و 75 و 77.
(19). آیه 75.
(20). آیه 89.
(21). آیه 12.
(22). آیه 8. حمزه و رویس ینتجون خوانده اند.
(23). س: تتنجون.
(24). آیه 9.
(25). آیه 20.
(26). ابو عمرو و ابن عامر و نافع و ابن کثیر و کسائی و خلف و یعقوب قال و بقیّه قل خوانده اند.
(27). آیه 16.
(28). آیه 33.
(29). حفص و حمزه و کسائی و خلف جماله خوانده اند.