منهل العطشان فی رسم احرف القرآن صفحه 26

و در لأاذبحنّه «1» بعد از لام الف، الفی نوشته و در اکثر مصاحف و لأ اوضعوا «2» را همچنین نوشته اند. و در لإ الی اللّه تحشرون «3» و لإ الی الجحیم «4» خلاف است.

باب در ذکر کلماتی که الف را در آن اثبات کرده اند در خط از برای معنی

اشاره

اهبطوا مصرا «5» و ثمودا در هود «6» و فرقان «7» و عنکبوت «8» و النّجم «9»، و لکنّا هو اللّه «10» و الظّنونا «11» و الرّسولا «12» و السّبیلا «13» و سلاسلا «14» و قواریرا اوّل «15» و در دوّم «16» خلاف است.

و لؤلؤا در حجّ «17» و انسان «18» البتّه به الف است و در فاطر «19» خلاف «20».

و خلاف نیست در زیادتی الف بعد از میم مائه «21» و مائتین «22»، و در ملائه «23»

______________________________
(1). نمل/ 21.
(2). توبه/ 47.
(3). آل عمران/ 158.
(4). صافّات/ 68.
(5). بقره/ 61.
(6). آیه 68. ابن کثیر و ابن عامر و ابو عمرو و نافع و کسائی و ابو جعفر و خلف و شعبه ثمودا با تنوین خوانده اند.
(7). آیه 38. ابن کثیر و ابن عامر و ابو عمرو و نافع و کسائی و ابو جعفر و خلف و شعبه ثمودا با تنوین خوانده اند.
(8). همان.
(9). آیه 51. ابن کثیر و ابن عامر و ابو عمرو و نافع و کسائی و ابو جعفر و خلف ثمودا با تنوین خوانده اند. در این مورد از حفص به هنگام وقف (و ثمود) نیز روایت شده است.

(10). کهف/ 38.

(11). احزاب/ 10.

(12). احزاب/ 66.

(13). احزاب/ 67.

(14). انسان/ 4.

(15). انسان/ 15. ابن کثیر و

نافع و کسائی و ابو جعفر و خلف و شعبه قواریرا با تنوین خوانده اند.

(16). انسان/ 16. نافع و کسائی و ابو جعفر و شعبه قواریرا با تنوین خوانده اند.

(17). آیه 23.

(18). آیه 19.

(19). آیه 33. ابن کثیر و حمزه و کسائی و ابن عامر و ابو عمرو و یعقوب و خلف لؤلؤ خوانده اند.

(20). س: فاطر و بواقی خلاف.

(21). بقره/ 259 و 261؛ انفال/ 65 و 66؛ کهف/ 25؛ نور/ 2؛ صافّات/ 147.

(22). انفال/ 65 و 66.

(23). اعراف/ 103؛ یونس/ 75؛ هود/ 97؛ مؤمنون/ 46؛ قصص/ 32؛ زخرف/ 46.