منهل العطشان فی رسم احرف القرآن صفحه 27

و ملائهم «1» و إن امرؤا «2» و الرّبوا «3»، و در من ربا «4» خلاف است که بر این صورت نویسند که تصویر کردیم یا بر صورت اوّلی.

و همچنین زیادت کرده اند الف را بعد از واوی که صورت همزه متطرّفه مضمومه است در کلمات تفتؤا «5» و یتفیّؤا «6» و الضّعفؤا «7» چنانچه همه مفصّل خواهد شد.

و زیادت کرده اند الفی بعد از شین لشای ء «8» در سوره کهف و در میان جیم و یا در هر دو کلمه و جی ء در زمر «9» و فجر «10» بر این صورت و جای ء. و در مصاحف اندلس همچنین است و نسبت به مصحف مدینه کرده اند و این مسئله در مقنع نیست امّا در سایر تصانیف دانی هست.

و لأهب «11» را به لام الف نوشته اند بر قرائت غیر ابی عمرو و ورش «12».

فصل

و اجماع است کتّاب را در رسم نون خفیفه به الف بر مراد وقف و آن در دو موضع است و لیکونا «13» و لنسفعا «14»، و محمول

است بر این نون إذا نیز مثل إذا لآ تیناهم «15» و إذا لأذقناک «16» و إذا لا یلبثون «17» و قد ضللت إذا «18»، و چون این الفاظ را بنابر شبه به الف تنوین تصویر کرده اند همان معامله که با تنوین می کنند از تراکب نقط و شکل با اینها نیز می کنند. و رسم کرده اند تنوین را به نون در لفظ کأیّن «19» بر مراد وصل.

______________________________
(1). یونس/ 83.
(2). نساء/ 176.
(3). بقره/ 275 و 276 و 278؛ آل عمران/ 130؛ نساء/ 161.
(4). روم/ 39.
(5). یوسف/ 85.
(6). نحل/ 48.
(7). بقره/ 266؛ ابراهیم/ 21؛ غافر/ 47.
(8). کهف/ 23.
(9). آیه 69.

(10). آیه 23.

(11). مریم/ 19.

(12). ابو عمرو و یعقوب و ورش و قالون (در یک وجه) لیهب خوانده اند.

(13). یوسف/ 32.

(14). علق/ 15.

(15). نساء/ 67.

(16). اسراء/ 75.

(17). اسراء/ 76.

(18). انعام/ 56.

(19). آل عمران/ 146؛ یوسف/ 105؛ حج/ 45 و 48؛ عنکبوت/ 60؛ محمّد/ 13؛ طلاق/ 8.