- شرح حال مؤلّف 1
- مقدّمه مصحّح 1
- آثار مؤلّف 2
- درباره رساله حاضر 3
- شیوه تصحیح 5
- نسخه مورد استفاده 5
- [متن] 6
- اشاره 6
- فصل 14
- اشاره 17
- باب در ذکر آنچه جمیع مصاحف متّفقند یا بعضی بر هیأت کتابت آن از اوّل قرآن تا آخر 17
- فصل 25
- باب در ذکر کلماتی که الف را در آن اثبات کرده اند در خط از برای معنی 26
- اشاره 26
- فصل 27
- باب در بیان کلماتی که به سبب تعدّد و اختلاف انسان تعدّد مصاحف واجب بود و آنکه هر کلمه به کدام مصحف مخصوص است 28
- باب در ذکر آنچه حذف کرده اند از وی یکی از دو «یاء» بر سبیل اختصار 30
- اشاره 32
- فصل 32
- فصل در ذکر زیادت واو از برای فرق یا بیان همزه 34
- اشاره 34
- باب در ذکر الفاتی که مرسومند به واو و بر لفظ تفخیم الفات را به واو نوشته اند در چهار اصل مطّرد و چهار حرف متفرّق 34
- فصل 34
- باب در ذکر کلماتی که حذف الف از ایشان در همه مصاحف مطّرد است 34
- فصل 42
- فصل 43
- باب در بیان آنچه یاء از آن حذف کرده اند و اکتفا به کسره که پیش از وی است کرده در غیر معنی ندا 45
- اشاره 50
- فصل 50
- فصل 51
- باب در ذکر یائاتی که مرسومند بر اصل خود و در مشاکل ایشان حذف واقع شده 51
- باب در بیان همزاتی که واقعند در رسم بر غیر قیاس 53
- فصل 60
- باب در ذکر ذوات الیاء 61
- باب المقطوع و الموصول 82
- فصل در ذکر هائات تأنیث که به تاء مرسومند و در مصاحف [این] روزگار نیز رعایت آن واجب است خاصّه از برای قرائت عاصم که وقف او بر همه به تاء است. 89
- فصل در ذکر کلماتی دیگر که آن را در مصاحف به تاء نوشته اند و در جمع و افراد آن اختلاف است 91
- فصل اوّل در ذکر چیزی چند که کاتب مصاحف را سزاوار است رعایت آن کردن 91
- اشاره 91
- خاتمه 91
- فصل دوّم [در معنی لحن] 99
و هرچه بر وزن فعال و فعّال و فعّال و فعلان و فعلان و فاعل باشد الفش ثابت باشد به قول مقنع و عقیله مثل العذاب و الحساب و الغفّار و خوّان و جبّار و صبّار و کفّار و بنیان و طغیان و کفران و قربان و خسران و عدوان و صنوان [و] قنوان [و] ظالم و کاتب و شاهد و سارب و مارد و طارد، و همچنین میعاد غیر انفال «1»، و میقات و میزان و میراث. و در بعضی از اینها نیز حذف الف وارد شده چنانچه در مورد الظّمآن آورده است مثل آنکه لیواطؤا «2» به خلاف مرسوم است، و أذاقها در
نحل «3» نیز، و کلمه إدبار و الغفّار از ابو داود به حذف منقول است. و تترا «4» به الف نوشته اند بر قرائت منوّن «5» یا بر مراد تفخیم، و کلتا الجنّتین «6» نیز از برای تثنیه یا بر مراد تفخیم اگر الفش از برای تأنیث گیرند.
باب در بیان کلماتی که به سبب تعدّد و اختلاف انسان تعدّد مصاحف واجب بود و آنکه هر کلمه به کدام مصحف مخصوص است
بدان که مجموع آن کلمات چهل و چهار است و به حکم تکرار هشتاد و هشت باشد.
شانزده کلمه مخصوص است به مصاحف شام قالوا اتّخذ اللّه «7»، و بالزّبر و بالکتاب «8»، ما فعلوه إلّا قلیلا «9»، و لدار الآخره «10»، قتل أولادهم شرکئهم «11»،
______________________________
(1). آیه 42.
(2). توبه/ 37.
(3). آیه 112.
(4). مؤمنون/ 44.
(5). قرائت ابن کثیر و ابو عمرو و ابو جعفر.
(6). کهف/ 33.
(7). بقره/ 116. بدون (و) عطف و به قرائت ابن عامر.
(8). آل عمران/ 184. با (ب) در هردو مورد و به قرائت ابن عامر.
(9). نساء/ 66. با نصب قلیلا و به قرائت ابن عامر.
(10). انعام/ 32. با یک لام و به قرائت ابن عامر.
(11). انعام/ 137. با نصب أولاد و جرّ شرکائهم و به قرائت ابن عامر.