- شرح حال مؤلّف 1
- مقدّمه مصحّح 1
- آثار مؤلّف 2
- درباره رساله حاضر 3
- شیوه تصحیح 5
- نسخه مورد استفاده 5
- اشاره 6
- [متن] 6
- فصل 14
- باب در ذکر آنچه جمیع مصاحف متّفقند یا بعضی بر هیأت کتابت آن از اوّل قرآن تا آخر 17
- اشاره 17
- فصل 25
- اشاره 26
- باب در ذکر کلماتی که الف را در آن اثبات کرده اند در خط از برای معنی 26
- فصل 27
- باب در بیان کلماتی که به سبب تعدّد و اختلاف انسان تعدّد مصاحف واجب بود و آنکه هر کلمه به کدام مصحف مخصوص است 28
- باب در ذکر آنچه حذف کرده اند از وی یکی از دو «یاء» بر سبیل اختصار 30
- اشاره 32
- فصل 32
- باب در ذکر الفاتی که مرسومند به واو و بر لفظ تفخیم الفات را به واو نوشته اند در چهار اصل مطّرد و چهار حرف متفرّق 34
- باب در ذکر کلماتی که حذف الف از ایشان در همه مصاحف مطّرد است 34
- فصل 34
- فصل در ذکر زیادت واو از برای فرق یا بیان همزه 34
- اشاره 34
- فصل 42
- فصل 43
- باب در بیان آنچه یاء از آن حذف کرده اند و اکتفا به کسره که پیش از وی است کرده در غیر معنی ندا 45
- اشاره 50
- فصل 50
- فصل 51
- باب در ذکر یائاتی که مرسومند بر اصل خود و در مشاکل ایشان حذف واقع شده 51
- باب در بیان همزاتی که واقعند در رسم بر غیر قیاس 53
- فصل 60
- باب در ذکر ذوات الیاء 61
- باب المقطوع و الموصول 82
- فصل در ذکر هائات تأنیث که به تاء مرسومند و در مصاحف [این] روزگار نیز رعایت آن واجب است خاصّه از برای قرائت عاصم که وقف او بر همه به تاء است. 89
- اشاره 91
- خاتمه 91
- فصل در ذکر کلماتی دیگر که آن را در مصاحف به تاء نوشته اند و در جمع و افراد آن اختلاف است 91
- فصل اوّل در ذکر چیزی چند که کاتب مصاحف را سزاوار است رعایت آن کردن 91
- فصل دوّم [در معنی لحن] 99
و مضاف الیه، دانی و ابو داود خلاف دارند. و همچنین علی بیّنت منه «1» و فاکهون هر جا که بیاید «2»، و کتبین در انفطار «3».
از ابو داود در فعّالون حذف است و فعّالین نیز الّا جبّارین «4». و هم از وی محذوف است خسئین «5» و خطئون «6» و خطئین «7» غیر از اوّل یوسف «8». و هم از وی محذوف است الصّابئون «9» و الصّابئین «10» و طاغین «11» و غوین «12» و رعون «13» هردو. از وی و دانی طاغون «14» مثبت است. و از جمله آنچه نونش به اضافه محذوف است بلغوه «15» و بلغیه «16» و صلح المؤمنین «17» این هرسه از ابو داود محذوف است.
و حذف در مشدّد و مهموز مؤنّث اکثر است.
و قید کثیر الدّور که در مقنع و عقیله کرده اند فائده چندان ندارد از برای آنکه بعضی از کلمات آن است که به غیر از یک لفظ نیست و حذف الفش مقرّر است مثل الغرمین «18» و الغفرین «19» و دخرین «20» و ثیّبت «21» و الولدات «22».
و اگر مهموز اللام باشد یا ناقص هم در آن خلاف است مثل العادون «23» و طاغون «24» و طاغین «25» و القالین «26» و فمالؤن «27» و الخاطئون «28» و خاطئین «29» و خاسئین «30».
______________________________
(1). فاطر/ 40. به قرائت ابن عامر و نافع و کسائی و ابو جعفر و یعقوب و شعبه.
(2). یس/ 55؛ دخان/ 27؛ طور/ 18.
(3). آیه 11.
(4). مائده/ 22؛ و شعراء/ 130.
(5). بقره/ 65؛
اعراف/ 166.
(6). حاقّه/ 37.
(7). یوسف/ 91 و 97؛ قصص/ 8.
(8). آیه 29.
(9). مائده/ 69.
(10). بقره/ 62؛ حج/ 17.
(11). صافّات/ 30؛ ص/ 55؛ قلم/ 31؛ نبأ/ 22.
(12). اعراف/ 175؛ حجر/ 42؛ شعراء/ 91؛ صافّات/ 32.
(13). مؤمنون/ 8؛ معارج/ 32.
(14). ذاریات/ 53؛ طور/ 32.
(15). اعراف/ 135.
(16). نحل/ 7؛ غافر/ 56.
(17). تحریم/ 4.
(18). توبه/ 60.
(19). اعراف/ 155.
(20). نمل/ 87؛ غافر/ 60.
(21). تحریم/ 5.
(22). بقره/ 233.
(23). مؤمنون/ 7؛ شعراء/ 166؛ معارج/ 31.
(24). ذاریات/ 53؛ طور/ 32.
(25). صافّات/ 30؛ ص/ 55؛ قلم/ 31؛ نبأ/ 22.
(26). شعراء/ 168.
(27). صافّات/ 66؛ واقعه/ 53.
(28). حاقّه/ 37.
(29). یوسف/ 29 و 91 و 97؛ قصص/ 8.
(30). بقره/ 65؛ اعراف/ 166.