منهل العطشان فی رسم احرف القرآن صفحه 82

عثمانیّه است و اگر چیزی مخالف باشد و توان موافق ساختن به نوعی که تعبی و مشقّتی روی ننماید بسازند و الّا رها کنند.

باب المقطوع و الموصول

این باب را ضبط کردن ضرورت است و در این مصاحف که در میان مردم است البتّه استعمال باید کرد و موافق مصاحف عثمانیّه ساختن.

بدان که اصل در هر کلمه آن است که منقطع و مفصول باشد از کلمه دیگر خواه اسم باشد خواه فعل خواه حرف الّا ال معرفه که از جهت کثرت دور نازل منزله جزء است با معرّف خود یعنی هردو [یک] کلمه اند پس آن را موصول نوشته اند. و الّا یاء و هاء که چون الف هردو را در رسم انداختند

بر یک حرف ماندند پس ناچار بود اتّصال ایشان به مابعد. و الّا هرگاه که کلمه ثانیه ضمیر متّصل باشد مرفوع یا منصوب یا مجرور مانند قلت «1» و قلنا «2» و ربّی و ربّکم و رسله «3» و رسلنا «4» و میثاقه «5» و أحیاکم «6» و أنلزمکموها «7». و الّا آنکه حرف هجا باشد در اوایل سور «8». و الّا هر کلمه که داخل شود بر او حرفی از حروف معانی و آن یک حرف باشد مثل بسم اللّه

______________________________
(1). مائده/ 116 و 117؛ توبه/ 92؛ هود/ 7؛ کهف/ 39؛ نوح/ 10.
(2). بقره/ 34 و 35 و 36 و 38 و 58 و 60 و 65 و 73؛ نساء/ 154؛ اعراف/ 11 و 166؛ انفال/ 31؛ هود/ 40؛ اسراء/ 60 و 61 و 104؛ کهف/ 14 و 50 و 86؛ طه/ 68 و 116 و 117؛ انبیاء/ 69؛ فرقان/ 36؛ قصص/ 75؛ ملک/ 9.
(3). بقره/ 98 و 285؛ آل عمران/ 179؛ نساء/ 136 و 150 و 152 و 171؛ هود/ 59؛ ابراهیم/ 147؛ حدید/ 19 و 21 و 25؛ حشر/ 6؛ طلاق/ 8.
(4). مائده/ 32؛ انعام/ 61؛ اعراف/ 37؛ یونس/ 21 و 103؛ هود/ 69 و 77؛ اسراء/ 77؛ مؤمنون/ 44؛ عنکبوت/ 31 و 33؛ غافر/ 51 و 70؛ زخرف/ 45 و 80؛ حدید/ 25 و 27.
(5). بقره/ 27؛ مائده/ 7؛ رعد/ 25.
(6). بقره/ 28؛ حج/ 66.
(7). هود/ 28.
(8). منظور حروف مقطّعه است.