امتداد رسالت: اثبات امامت و خلافت امیرالمومنین علیه السلام از قرآن و سنت طبق منابع معتبر اهل سنت صفحه 198

شاهد ششم: دعای پس از حدیث غدیر

حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم پس از اینکه حدیث غدیر را فرمودند، دست به دعا برداشته و فرمودند:

«اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ ، وَعَادِ مَنْ عَادَاهُ ، وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ ، وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ ؛ یعنی خداوندا ! دوست بدار هر کس را که دوستش بدارد و دشمن بدار هر کس را که دشمنش بدارد و یاری کن هر کس را که یاری اش کند و خوار کن هر کس را که بخواهد خوارش کند.»

«سعید بن وهب گوید: علی علیه السلام در رحبه فرمود: قسم می دهم به خدا هرکس را که در روز غدیر خم از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم شنید که می فرمود: همانا ولی من خدا است و من ولی مومنین هستم و هرکس که من ولی او هستم ، پس این ولی اوست ؛ خداوندا ! دوست بدار هرکس را که دوستش بدارد و دشمن بدار هرکس را که دشمنش بدارد و یاری کن هرکس را که یاری اش کند.

سعید گفت: از کنارم شش نفر برخواستند و شهادت دادند و زید بن یثبع نیز همین مطلب را گفته است.»(1)

این روایت را نسائی نقل کرده و حوینی سندش را صحیح(2) و ابن کثیر نیز نیکو دانسته است.(3)

همین روایت را ضیاء مقدسی در صحیحش آورده(4) و محقق کتابش دکتر عبد الملک بن دهیش سندش را تصحیح کرده است.(5)

نور الدین هیثمی می نویسد:

عمرو بن ذی مر ، سعید بن وهب و زید بن بثیع گفتند که ما شنیدیم که علی ( علیه السلام ) می فرمود: سوگند می

1- أخبرنا الحسین بن حریث المروزی قال حدثنا الفضل بن موسی عن الأعمش عن أبی إسحاق عن سعید بن وهب قال قال علی فی الرحبه أنشد بالله من سمع رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم یوم غدیر خم یقول إن الله ولیی وأنا ولی المؤمنین ومن کنت ولیه فهذا ولیه اللهم وال من والاه وعاد من عاداه وأنصر من نصره قال فقال سعید قام إلی جنبی سته وقال زید بن یثیع قام عندی سته
2- خصائص الامام علی للنسائی ، ج 1 ص 85-86 ح 93 پی دی اف ؛ قال الحوینی: إسناده صحیح
3- البدایه والنهایه ج 5 ص 210 قال ابن کثیر: وهذا اسناد جید
4- قال علی رضی الله عنه أنشد الله من سمع رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم یقول یوم غدیر خم الله ولیی وأنا ولی المؤمنین من کنت مولاه فعلی مولاه اللهم وال من والاه وعاد من عاداه وانصر من نصره قال فقال سعید فقام إلی جنبی سته قال فقال زید بن یثیع قام من عندی سته ...
5- الأحادیث المختاره ج 2 ص 106-107 ح 481 قال عبدالملک دهیش : إسناده صحیح