مثالهای زیبای قرآن: (امثال القرآن) صفحه 53

ششم- توسّل به خطرناک‌ترین سلاح: «نفاق»

گرچه دشمن در جنگ احزاب شکست خورد و فکر حمله مسلّحانه را از سر بیرون کرد؛ ولی این بدان معنا نبود که مخالفت و ضدّیت با اسلام و مسلمانان را به کناری نهاده باشد. کفّار با درک و اعتراف به بی اثر بوند روشهای پیشین مبارزه، بار دیگر شیوه مبارزه و در حقیقت شکل و نوع جنگ با اسلام را تغییر دادند و این بار با سلاح خطرناک و مخرّب «نفاق» به میدان آمدند. دشمن شکست خورده و رسوا شده در برابر قدرت و عظمت اسلام سر فرود آورد و مسلمان شد؛ امّا دشمنی با اسلام را از یاد نبرد در حقیقت خود را در پناه نقاب نفاق قرار داد و منتظر و مترصّد فرصتی ماند تا ضربه‌ای جانکاه بر پیکر اسلام و مسلمانان وارد سازد. آیه شریفه اوّل سوره منافقون ناظر بر این مرحله از مبارزه است: «اذا جَاءَکَ المُنافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُانَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ انَّکَ لَرَسولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ انَّ الْمُنافِقِینَ لَکاذِبُونَ ؛ هنگامی که منافقین نزد تو می‌آیند می‌گویند: ما شهادت می‌دهیم که تو پیامبر خدایی. خداوند می‌داند که تو پیامبر او هستی؛ ولی خداوند شهادت می‌دهد که منافقان دروغگو هستند (و به گفته خود ایمان ندارند).

ای پیامبر همان خدایی که شهادت به نبوّتت می‌دهد شهادت به دروغگویی منافقین می‌دهد. روند نفاق در اسلام این چنین شکل گرفت و به صورت جریانی سیّال درآمد. «1» از ظاهر این آیه و دیگر آیات قرآن نتیجه گرفته می‌شود که نفاق در اسلام از مدینه آغاز شد؛ ولی این امر بدان معنا نیست که در مکّه منافق یا منافقانی نبوده‌اند. چه بسا افرادی با داشتن حسّ آینده‌نگری و شمّ سیاسی قوی خود،