فرهنگ غدیر صفحه 582

نمایان بود.

امام راحل قدس سره دربارۀ اینگونه روحانی نمایان که قبل از انقلاب،دین را جدا از سیاست می دانستند و سر بر آستانۀ دربار می ساییدند و پس از انقلاب،به روحانیون انقلابی تهمت وهّابیت می زدند،می فرماید:«دیروز حجتیّه ای ها مبارزه را حرام کرده بودند و در بحبوحۀ مبارزات مردم،تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانی نیمۀ شعبان را به نفع شاه بشکنند (1)،امروز انقلابی تر از انقلابیون شده اند!ولایتیهای دیروز که در سکوت و تحجّر خود آبروی اسلام و مسلمین را ریخته اند،در عمل پشت پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت را شکسته اند و عنوان«ولایت»بر ایشان جز تکسّب و تعیّش نبوده است،امروز خود را بانی و وارث ولایت نموده و حسرت ولایت دوران شاه را می خورند...» (2)

ولای علی علیه السّلام-حبّ علی علیه السّلام

وهّابیت

یک فرقۀ انحرافی که پیروان افکار«محمّد بن عبد الوهّاب»به آن معتقدند و با عقاید افراطی که عمدتا برگرفته از سخنان«ابن تیمیّه»است،در مقابل اکثریت مسلمانان قرار دارند.مؤسس این فرقه،محمّد بن عبد الوهاب(1111-1206 ق)اهل نجد در عربستان بود،پس از آموختن دانش در مدینه،بصره،بغداد و ایران به حجاز بازگشت و دعوت خود را که الهام گرفته از اندیشه های ضدشیعی«ابن تیمیّه»بود آغاز کرد و به سرزمینهایی لشکر کشید و به بهانۀ گسترش توحید و مبارزه با بدعتها و عقاید شرک آلود به غارت و خونریزی پرداخت.افکار او در میان جمعی رواج یافت و با تأثیرگذاری بر حاکمان عربستان،حکومت وهابی در آن کشور قدرت گرفت.

در سالهای بعد،در نقد افکار آنان،حتی از سوی اهل سنّت کتابهایی نوشته شد و