میزان الحق یا حقیقت مظلوم صفحه 1

پیش گفتار

هدف از این نوشتار، اثبات مظلومیّت اهل بیت پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم) به ویژه امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا(علیهماالسلام) بوده است، چرا که مظلومیّت آنان بیش از حدّ احساس شد و ما دیدیم مخالفین و دشمنان اهل البیت(علیهم السلام) در این زمان ها بیش از گذشته حقایقی را درباره آنان یا انکار می کنند و یا برای رفع اتّهام از غاصبین خلافت، توجیه ها و تحریف هایی می نمایند، گر چه ظلم غاصبین خلافت در کتب منابع و معتبر اهل سنّت ثبت شده است و لکن در این زمان ها آنان کتاب های خود را تحریف نموده، و با کمال بی شرمی می گویند:

هیچ ظلمی خلفا به اهل بیت رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نکرده اند، و اگر حضرت زهرا (علیهاالسلام) از آنان آزاری دیده، در پایان راضی شده است، و یا امیرالمؤمنین(علیه السلام) از حق خود گذشته، و حکومت را با میل خود به آنان واگذارنموده است، و یا می گویند: امام حسین(علیه السلام) و عزیزان و اصحاب او را بنی امیه نکشتند، بلکه شیعیان او - اهل کوفه - کشتند، و یا می گویند: امیرالمؤمنین(علیه السلام) گرچه ابوبکر را لایق خلافت نمی دانست، و لکن راضی شد که مردم با او بیعت کنند، و پس از آن از حق خود گذشت، چرا که بیعت با ابوبکر در حال اختیار و بدون اجبار بود، و او می خواست خود را از خلافت خلع کند، و لکن امیرالمؤمنین(علیه السلام) و بقیّه مسلمانان از او نپذیرفتند!!

و همه این دروغ ها و تهمت ها و تحریف ها را علمای اهل سنّت برای فریب عوام الناس بافته و ساخته اند و می خواهند پس از قرن ها، با نوشتار خود نور خدا را خاموش کنند، و مظلومیّت اهل البیت(علیهم السلام) را انکار نمایند، و خداوند می فرماید: «یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ»(1)

یعنی: آنان می خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولی خدا نور خود را کامل می کند هر چند کافران را خوش نیاید.

این در حالی است که در کتاب های آنان، مسأله غصب خلافت، همراه با سخت ترین توهین ها، و آزارهای شدید و فراوان، و آتش زدن درب خانه وحی، و شکستن پهلوی فاطمه(علیهاالسلام)، و سقط محسن او، و گریان شدن حسن و حسین او(علیهماالسلام) و ... موجود است، و هرگز امیرالمؤمنین(علیه السلام) به خلافت ابوبکر و عمر و عثمان راضی نبوده، و هرگز فاطمه زهرا (علیهاالسلام) از آنان راضی نشده است، و گرنه وصیّت نمی کرد که بدن او را شبانه دفن کنند، و قبر او را پنهان نمایند، از این رو ابن ابی الحدید و زیادی از علمای اهل سنّت گویند: «ماتت فاطمه (علیهاالسلام) و هی ساخطه علیهما» یعنی حضرت فاطمه(علیهاالسلام) از دنیا رفت در حالی که از ابوبکر و عمر خشمگین بود.

بیست و نهم تیر ماه 1396هجری شمسی ، بیست و پنجم ماه شوّال 1438هجری قمری