کتابخانه بالقرآن

نهج البلاغه: ترجمه عبدالمحمد آیتی صفحه 435

صفحه 435

آرامش یافت تا ساکنان خود را نلرزاند و بار خود نریزد و از جای خود به دیگر جای نشود.

منزه است خداوندی که زمین را پس از تموج آبهایش ثابت نگه داشت و پس از رطوبت اطرافش خشک گردانید و آن را جایگاه آسایش آفریدگان ساخت و آن را برایشان چون فرشی بر روی دریای ژرف ساکن بگسترد. دریایی که روان نیست و ایستاده است، نه گردان. بادهای سخت بر آن می وزد و می بردش و بازش می گرداند.

ابرهای پر باران بر آن ببارد و به جنبشش آورد. (در آن برای کسانی که می ترسند پندی است. (1)

خطبه: 203

و من خطبه له علیه السلام

اللَّهُمَّ اءَیُّما عَبْدٍ مِنْ عِبادِکَ سَمِعَ مَقالَتَنَا الْعادِلَهَ غَیْرَ الْجائِرَهِ، وَ الْمُصْلِحَهَ غَیْرَ الْمُفْسِدَهِ فِی الدِّینِ وَ الدُّنْیا، فَاءَبی بَعْدَ سَمْعِهِ لَها إِلا النُّکُوصَ عَنْ نُصْرَتِکَ، وَ الْإِبْطاءَ عَنْ إِعْزازِ دِینِکَ، فَإِنَّا نَسْتَشْهِدُکَ عَلَیْهِ یا اءَکْبَرَ الشَّاهِدِینَ شَهادَهً، وَ نَسْتَشْهِدُ عَلَیْهِ جَمِیعَ ما اءَسْکَنْتَهُ اءَرْضَکَ وَ سَماواتِکَ، ثُمَّ اءَنْتَ بَعْدُ الْمُغْنِی عَنْ نَصْرِهِ، وَ الْآخِذُ لَهُ بِذَنْبِهِ.

ترجمه: خطبه ای از آن حضرت (علیه السلام)

بارخدایا، هر بنده ای از بندگانت که سخن ما را که از روی عدل است، نه ستم و به مصلحت دین و دنیاست، نه به خلاف مصلحت، بشنود و پس از شنیدن از آن سر برتابد و از یاریت بازایستد و در تقویت دین تو کاهلی کند، ای بزرگ ترین شاهدان تو را علیه او به شهادت می گیریم و نیز همه موجوداتی را که در زمین و آسمانت جای داده ای به شهادت می گیریم و تو از آن پس ما را از یاری او بی نیاز فرمای و او را به گناهش بازخواست نمای.

خطبه: 204

و من خطبه له علیه السلام

الْحَمْدُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ عَنْ شَبَهِ الْمَخْلُوقِینَ، الْغالِبِ لِمَقالِ

1- 69.سوره 79، آیه 26.