ادعیه
مناجاة التائبین

مناجاة التائبین

مناجاة التائبین
مناجات خمس عشر از امام سجاد ع روایت شده است:
المناجاة الاولى: مناجاة التائبين
مناجات اوّل: رازونیاز توبه کنندگان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است
إِلٰهِى أَلْبَسَتْنِى الْخَطايا ثَوْبَ مَذَلَّتِى
خدایا! گناهان بر من لباس خواری پوشانده
وَجَلَّلَنِى التَّباعُدُ مِنْكَ لِباسَ مَسْكَنَتِى
و دوری از تو جامه درماندگی بر تنم پیچیده
وَأَماتَ قَلْبِى عَظِيمُ جِنايَتِى
و بزرگی جنایتم دلم را میرانده
فَأَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ
پس آن را با توبه به درگاهت زنده کن
يَا أَمَلِى وَبُغْيَتِى، وَيَا سُؤْلِى وَمُنْيَتِى
ای آرزویم و مرادم و خواسته ام و امیدم
فَوَعِزَّتِكَ ما أَجِدُ لِذُنُوبِى سِواكَ غافِراً
به عزّتت سوگند برای گناهانم آمرزنده ای جز تو نمی یابم
وَلَا أَرَىٰ لِكَسْرِى غَيْرَكَ جابِراً
و برای دل شکستگی ام جبران کننده ای جز تو نمی بینم
وَقَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنابَةِ إِلَيْكَ
به پیشگاهت با توبه و انابه فروتنی نمودم و با ذلّت و خواری
وَعَنَوْتُ بِالاسْتِكانَةِ لَدَيْكَ
به درگاهت تسلیم شدم
فَإِنْ طَرَدْتَنِى مِنْ بابِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ
اگر مرا از درگاهت برانی به که روی آورم
وَإِنْ رَدَدْتَنِى عَنْ جَنابِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ
و اگر از آستانت بازگردانی به که پناه برم
فَوا أَسَفاهُ مِنْ خَجْلَتِى وَافْتِضاحِى
در این حال افسوس از شرمندگی و رسوایی ام
وَوا لَهْفاهُ مِنْ سُوءِ عَمَلِى وَاجْتِراحِى
و دریغ از زشتی کردار و فراهم آوردن گناهانم
أَسْأَلُكَ يَا غافِرَ الذَّنْبِ الْكَبِيرِ
ای آمرزنده گناهان بزرگ
وَيَا جابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ
و ای جبران کننده استخوان شکسته
أَنْ تَهَبَ لِى مُوبِقاتِ الْجَرائِرِ
از تو درخواست می کنم که گناهان تباه کننده ام را بر من ببخشایی
وَتَسْتُرَ عَلَىَّ فاضِحاتِ السَّرائِرِ
و بر من بپوشانی پنهان کاری های رسواکننده ام را
وَلَا تُخْلِنِى فِى مَشْهَدِ الْقِيامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَغَفْرِكَ
و مرا در عرصه قیامت از نسیم گذشت و آمرزشت بی بهره مگذاری
وَلَا تُعْرِنِى مِنْ جَمِيلِ صَفْحِكَ وَسَتْرِكَ
و از پوشش زیبای چشم پوشی ات عریان و بی پوشش رها نسازی
إِلٰهِى ظَلِّلْ عَلىٰ ذُنُوبِى غَمامَ رَحْمَتِكَ
خدایا سایه رحمتت را بر گناهانم بینداز
وَأَرْسِلْ عَلىٰ عُيُوبِى سَحابَ رَأْفَتِكَ
و ابر مهربانی ات را به سوی عیب هایم گسیل کن
إِلٰهِى هَلْ يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلّا إِلىٰ مَوْلاهُ
خدایا! آیا برده فراری جز به جانب مولایش باز می گردد
أَمْ هَلْ يُجِيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِواهُ
یا کسی به او از خشم مولایش، جز مولایش پناه می دهد
إِلٰهِى إِنْ كانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّى وَعِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمِينَ
خدایا اگر پشیمانی از گناه توبه است، پس به عزّتت سوگند که من از پشیمانانم
وَ إِنْ كانَ الاسْتِغْفارُ مِنَ الْخَطِيئَةِ حِطَّةً فَإِنِّى لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ
و اگر آمرزش طلبی از خطاکاری سبب فروریختن خطاها از پرونده است، من از آمرزش خواهانم
لَكَ الْعُتْبَىٰ حَتَّىٰ تَرْضَىٰ
حق رضایت با توست تا راضی شوی
إِلٰهِى بِقُدْرَتِكَ عَلَىَّ تُبْ عَلَىَّ
خدایا با قدرتت بر من، توبه ام را بپذیر
وَبِحِلْمِكَ عَنِّى اعْفُ عَنِّى
و با بردباری ات نسبت به من، از من درگذر
وَبِعِلْمِكَ بِى ارْفَقْ بِى
و با آگاهی ات از حال من، با من مدارا فرما
إِلٰهِى أَنْتَ الَّذِى فَتَحْتَ لِعِبادِكَ بَاباً إِلىٰ عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ
خدایا تویی که به روی بندگانت دری به سوی بخششت گشودی و آن را توبه نامیدی
فَقُلْتَ : ﴿تُوبُوا إِلَى اللّٰهِ تَوْبَةً نَصُوحاً﴾
و خود فرمودی: «بازگردید به جانب خدا، بازگشتی خالصانه»
فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبابِ بَعْدَ فَتْحِهِ
پس عذر کسی که از ورود به این در پس از گشوده شدنش غفلت ورزد چه می تواند باشد
إِلٰهِى إِنْ كانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ
خدایا اگر نافرمانی و گناه از بنده ات زشت بود، پس گذشت از جانب تو زیباست
إِلٰهِى مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ
خدایا نخستین کسی نیستم که تو را نافرمانی کرده و حضرتت توبه پذیرش شدی
وَتَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ
و خود را در معرض احسانت قرار داده و تو مورد احسانش قرار دادی
يَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّ، يَا كَاشِفَ الضُّرِّ
ای پاسخگوی درماندگان، ای برطرف کننده زیان
يَا عَظِيمَ الْبِرِّ، يَا عَلِيماً بِمَا فِى السِّرِّ، يَا جَمِيلَ السِّتْرِ
ای بزرگ نیکی، ای دانای نهان، ای زیبا پرده پوش
اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ إِلَيْكَ
به جود و کرمت به سوی تو شفاعت می جویم
وَتَوَسَّلْتُ بِجَنابِكَ وَتَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ
و توسّل می کنم نزد تو، به فضل و رحمتت دعایم را اجابت کن
فَاسْتَجِبْ دُعائِى، وَلَا تُخَيِّبْ فِيكَ رَجائِى، وَتَقَبَّلْ تَوْبَتِى
امیدم را به خود ناامید مساز و توبه ام را بپذیر
وَكَفِّرْ خَطِيئَتِى، بِمَنِّكَ وَرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و با احسان و مهرت خطاهایم را نادیده گیر، ای مهربان ترین مهربانان

مهدي سماواتي مهدي سماواتي