مناجاة المتوسلین

مناجات خمس عشر از امام سجاد ع روایت شده است:

المناجاة العاشرة: مناجاة المتوسّلين

مناجاة دهم: رازونیاز توسّل جویان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است

اِلهى لَيْسَ لى وَسيلَةٌ اِلَيْكَ اِلاَّ عَواطِفُ رَاْفَتِكَ،

خدایا! وسیله اى به درگاهت ندارم جز عواطف مهرت

وَ لا لى ذَريعَةٌ اِلَيْكَ اِلاَّ عَوارِفُ رَحْمَتِكَ، وَ شَفاعَةُ نَبِيِّكَ

و به سویت دست آویزى ندارم جز آنچه معروف است از رحمتت و شفاعت پیامبرت

نَبِىِّ الرَّحْمَةِ، وَ مُنْقِذِ الْأُمَّةِ مِنَ الْغُمَّةِ،

پیامبر رحمت و نجات ده امت از غم و اندوه.

فَاجْعَلْهُما لى سَبَباً اِلى نَيْلِ غُفْرانِكَ

پس اى خدا! همان دو را وسیله رسیدنم به آمرزشت قرار ده

وَ صَيِّرْهُما لى وُصْلَةً اِلىَ الْفَوْزِ بِرِضْوانِكَ،

و سببى براى رسیدنم به سعادت خوشنودیت گردان

وَ قَدْ حَلَّ رَجآئى بِحَرَمِ كَرَمِكَ

زیرا که بار امیدم در حریم کرمت فرود آمده

وَ حَطَّ طَمَعى بِفِنآءِ جُودِكَ،

و مرکب طمعم به آستانه جود تو زانو زده.

فَحَقِّقْ فيكَ اَمَلى، وَ اخْتِمْ بِالْخَيْرِ عَمَلى،

پس اى خدا! به آرزوى من جامه عمل پوشان و پایان کارم را به خیر گردان

وَ اجْعَلْنى مِنْ صَفْوَتِكَ الَّذينَ اَحْلَلْتَهُمْ بُحْبُوحَةَ جنَّتِكَ،

و در زمره آن دسته از برگزیدگانت قرارم ده که در وسط بهشتت فرودشان آوردى

وَ بوَّأْتَهُمْ دارَ كَرامَتِكَ،

و در خانه بزرگوارى خویش جاشان دادى

وَ اَقْرَرْتَ اَعْيُنَهُمْ بِالنَّظَرِ اِلَيْكَ يَوْمَ لِقآئِكَ،

و دیده آن ها را در روز دیدار به همان نظر کردنشان به سویت روشن کردى

وَ اَوْرَثْتَهُمْ مَنازِلَ الصِّدْقِ فى جِوارِكَ،

و جایگاه هاى راستى را در جوار خویش بدیشان سپردى

يا مَنْ لا يَفِدُ الْوافِدُونَ عَلى اَكْرَمَ مِنْهُ،

اى که واردین بر کریم تر از او وارد نشوند

وَ لا يَجِدُ الْقاصِدُونَ اَرْحَمَ مِنْهُ،

و قاصدان مهربان تر از او نیابند!

يا خَيْرَ مَنْ خَلا بِهِ وَحيدٌ،

اى بهترین کسى که شخص در تنهایى با او خلوت کند

وَ يا اَعْطَفَ مَنْ اَوى اِلَيْهِ طَريدٌ

و اى مهربان ترین کسى که شخص آواره به درگاهش جا و مسکن گیرد!

اِلى سَعَةِ عَفْوِكَ مَدَدْتُ يَدى،

به سوى عفو وسیعت دست (نیاز) دراز کرده

وَ بِذَيْلِ كَرَمِكَ اَعْلَقْتُ كَفّى،

و به ذیل کرم تو چنگ (حاجت) انداخته ام

فَلا تُولِنِى الْحِرْمانَ وَ لا تُبْلِنى بِالْخَيْبَةِ وَ الْخُسْرانِ،

پس مرا محروم برمگردان و به زیان و خسران دچارم مساز

يا سَميعَ الدٌّعآءِ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

اى شنواى دعا! اى مهربان ترین مهربانان.