مناجاة العارفین
مناجات خمس عشر از امام سجاد ع روایت شده است:
المناجاة الثانية عشرة: مناجاة العارفين
مناجات دوازدهم: رازونیاز عارفان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است
اِلهى قَصُرَتِ الْأَلْسُنُ عَنْ بُلُوغِ ثَنآئِكَ كَما يَليقُ بِجَلالِكَ،
خدایا! زبان ها قاصر است از رسیدن به ثناى تو آنطور که شایسته جلال تو است
وَ عَجَزَتِ الْعُقُولُ عَنْ اِدْراكِ كُنْهِ جَمالِكَ،
و عقل ها عاجز است از ادراک کنه جمالت
وَ انْحَسَرَتِ الْأَبْصارُدُونَ النَّظَرِ اِلى سُبُحاتِ وَجْهِكَ،
و دیده ها تار و بى فروغ ماند از نظر کردن به سوى انوار ذاتت
وَ لَمْ تَجْعَلْ لِلْخَلْقِ طَريقاً اِلى مَعْرِفَتِكَ اِلاَّ بِالْعَجْزِ عَنْ مَعْرِفَتِكَ،
و قرار ندادى براى خلق خود راهى به سوى شناسائیت جز به اظهار عجز از شناسائیت.
اِلهى فَاجْعَلْنا مِنَ الَّذينَ تَرَسَّخَتْ اَشْجارُ الشَّوْقِ اِلَيْكَ فى حَدآئِقِ صُدُورِهِمْ،
خدایا! پس ما را از کسانى قرار ده که درخت هاى شوق بسوى تو در بوستان هاى سینه شان ریشه محکم کرده
وَ اَخَذَتْ لَوْعَةُ مَحَبَّتِكَ بِمَجامِعِ قُلُوبِهِمْ،
و سوز محبتت سراسر دلشان را فراگرفته
فَهُمْ اِلى اَوْكارِ الْأَفْكارِ يَاْوُونَ،
پس آن ها به آشیانه هاى اندیشه ها جاى گیرند
وَ فى رِياضِ الْقُرْبِ وَ الْمُكاشَفَةِ يَرْتَعُونَ،
و در چمن زارهاى قرب به تو و مکاشفه مى چرند
وَ مِنْ حِياضِ الْمَحَبَّةِ بِكَاْسِ الْمُلاطَفَةِ يَكْرَعُونَ،
و از حوض هاى محبت به جام ملاطفت (آب حیات) بنوشند
وَ شَرايِعَ الْمُصافاتِ يَرِدُونَ،
و در کنار نهرهاى صفا وارد گشته اند
قَدْ كُشِفَ الْغِطآءُ عَنْ اَبْصارِهِمْ،
در حالى که پرده از پیش دیدگانشان برداشته شده
وَانْجَلَتْ ظُلْمَةُ الرَّيْبِ عَنْ عَقآئِدِهِمْ وَضَمآئِرِهِمْ،
و تاریکى شبهه و تردید از صفحه عقاید و نهادشان زائل گشته
وَ انْتَفَتْ مُخالَجَةُ الشَّكِّ عَنْ قُلُوبِهِمْ وَ سَرآئِرِهِمْ،
و یکسره خلجان شک و ریب از دل ها و درونشان بیرون رفته
وَ انْشَرَحَتْ بِتَحْقيقِ الْمَعْرِفَةِ صُدُورُهُمْ،
و دریچه هاى سینه شان بواسطه استوار شدن معرفت بازگشته
وَ عَلَتْ لِسَبْقِ السَّعادَةِ فِى الزَّهادَةِ هِمَمُهُمْ،
و همت هاشان براى پیشى گرفتن در خوشبختى در اثر پارسایى بلند گردیده
وَ عَذُبَ فى مَعينِ الْمُعامَلَةِ شِرْبُهُمْ،
و نوشیدنی هاشان در چشمه کردار شیرین و گوارا شده
وَ طابَ فى مَجْلِسِ الْأُنْسِ سِرُّهُمْ،
و درونشان در محفل انس با تو پاکیزه گشته
وَ اَمِنَ فى مَوْطِنِ الْمَخافَةِ سِرْبُهُمْ،
و راه شان در جاهاى هولناک امن گشته
وَ اطْمَاَنَّتْ بِالرُّجُوعِ اِلى رَبِّ الْأَرْبابِ اَنْفُسُهُمْ،
و جان هاى ایشان در بازگشت بسوى رب الارباب مطمئن گردیده
وَ تَيَقَّنَتْ بِالْفَوْزِ وَ الْفَلاحِ اَرْواحُهُمْ،
و روانشان به فیروزى و رستگارى یقین پیدا کرده
وَ قَرَّتْ بِالنَّظَرِ اِلى مَحْبُوبِهِمْ اَعْيُنُهُمْ،
و دیدگانشان به واسطه دیدار محبوب روشن گشته
وَ اسْتَقَرَّ بِاِدْراكِ السُّؤْلِ وَ نَيْلِ الْمَأْمُولِ قَرارُهُمْ،
و به واسطه رسیدن به مقصود و نائل شدن به آرزوهاى خویش قرارى یافته
وَ رَبِحَتْ فى بَيْعِ الدُّنْيا بِالْاخِرَةِ تِجارَتُهُمْ،
و سوداگرى ایشان بواسطه فروختن دنیا به آخرت کاملاً سودمند گشته است.
اِلهى ما اَلَذَّ خَواطِرَ الْإِلْهامِ بِذِكْرِكَ عَلَى الْقُلُوبِ،
خدایا! چه اندازه لذیذ است یاد تو در دل ها که بوسیله الهام خطور کند
وَ ما اَحْلَى الْمَسيرَ اِلَيْكَ بِالْأَوْهامِ فى مَسالِكِ الْغُيُوبِ،
و چقدر شیرین است سیر بسوى تو با مرکب اندیشه ها که در راههاى غیب صورت مى گیرد
وَ ما اَطْيَبَ طَعْمَ حُبِّكَ، وَ ما اَعْذَبَ شِرْبَ قُرْبِكَ،
و چقدر گوارا است طعم دوستى تو و چه شیرین است شربت قرب تو!
فَاَعِذْنا مِنْ طَرْدِكَ وَ اِبْعادِكَ،
پس اى خدا ما را از راندن و دور کردنت پناه ده
وَ اجْعَلْنا مِنْ اَخَصِّ عارِفيكَ، وَ اَصْلَحِ عِبادِكَ،
و قرارمان ده از مخصوص ترین عارفانت و از شایسته ترین بندگانت
وَ اَصْدَقِ طآئِعيكَ، وَ اَخْلَصِ عُبَّادِكَ،
و راستگو ترین فرمانبردارانت و خالص ترین پرستش کنندگانت!
يا عَظيمُ يا جَليلُ، يا كَريمُ يا مُنيلُ،
اى عظیم! اى با جلالت! اى بزرگوار! اى عطابخش!
بِرَحْمَتِكَ وَمَنِّكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
به رحمت و احسانت اى مهربان ترین مهربانان !
انتخاب مداح
.webp)
