ادعیه
مناجاة المعتصمین

مناجاة المعتصمین

مناجاة المعتصمین
مناجات خمس عشر از امام سجاد ع روایت شده است:
المناجاة الرابعة عشرة: مناجاة المعتصمين
مناجات چهاردهم: رازونیاز پناه جویان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است
اَللَّهُمَّ يا مَلاذَ اللّائِذينَ، وَ يا مَعاذَ الْعآئِذينَ،
خدایا! اى پناه پناه جویان و اى پناه ده پناهندگان
وَ يا مُنْجِىَ الْهالِكينَ، وَ يا عاصِمَ الْبآئِسينَ،
و اى نجات دهنده هلاک شدگان و اى‏ نگهدار بیچارگان
وَ يا راحِمَ الْمَساكينِ، وَ يا مُجيبَ الْمُضْطَرّينَ،
و اى مهرورز مسکینان و اى اجابت کننده درماندگان‏
وَ ياكَنْزَ الْمُفْتَقِرينَ، وَ يا جابِرَ الْمُنْكَسِرينَ،
و اى گنج فقیران و اى جبران کننده دل‏ شکستگان
وَ يا مَأوَى الْمُنْقَطِعينَ، وَ يا ناصِرَ الْمُسْتَضْعَفينَ،
و اى جاى ده دور از وطنان و اى‏ یاور آنانکه ناتوانشان شمرده‏‌اند
وَ يا مُجيرَ الْخآئِفينَ وَ يا مُغيثَ الْمَكْرُوبينَ،
و اى پناه ده ترسناکان و اى فریادرس غمدیدگان
وَ يا حِصْنَ اللّاجينَ،
و اى‏ قلعه محکم پناهندگان
اِنْ لَمْ اَعُذْ بِعِزَّتِكَ فَبِمَنْ اَعُوذُ،
اگر من به عزت تو پناه نیاورم پس به که پناه برم
وَ اِنْ لَمْ اَلُذْ بِقُدْرَتِكَ‏ فَبِمَنْ اَلوُذُ،
و اگر به قدرت تو دست پناهندگى دراز نکنم پس به که پناهنده شوم؟
وَ قَدْ اَ لْجَاَتْنِى الذُّنُوبُ اِلىَ التَّشَبُّثِ بِاَذْيالِ عَفْوِكَ،
خدایا! گناهان مرا ناچار کرده که به دامان عفوت چنگ زنم‏
وَ اَحْوَجَتْنِى الْخَطايا اِلىَ اسْتِفْتاحِ اَبْوابِ صَفْحِكَ،
و خطا‌ها مرا نیازمند کرده که از تو بخواهم درهاى چشم پوشیت را به رویم بگشایى
وَ دَعَتْنِى الْإِسآئَةُ اِلَى الْأِناخَةِ بِفِنآءِ عِزِّكَ،
و بدی‌ها مرا بدینجا کشانده که به آستان عزت تو بار اندازم
وَ حَمَلَتْنِى الْمَخافَةُ مِنْ نِقْمَتِكَ عَلَى الْتَّمَسُّكِ‏ بِعُرْوَةِ عَطْفِكَ،
و ترس از انتقام مرا واداشته که‏ به رشته محکم مهر تو چنگ زنم
وَ ما حَقُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِحَبْلِكَ اَنْ يُخْذَلَ،
و براستى آنکس که به ریسمان تو چنگ زند سزاوار خوارى نیست
وَ لايَليقُ بِمَنِ‏ اسْتَجارَ بِعِزِّكَ اَنْ يُسْلَمَ اَوْ يُهْمَلَ،
و آنکس‏ که به عزت تو پناهنده شود تسلیم کردنش و یا واگذاردنش شایسته نیست.
اِلهى‏ فَلا تُخْلِنا مِنْ حِمايَتِكَ،
پس اى خدا! ما را از حمایت خویش وامگذار
وَ لا تُعْرِنا مِنْ رِعايَتِكَ،
و از رعایت خود بازمدار
وَ ذُرْنا عَنْ مَوارِدِ الْهَلَكَةِ،
و از پرتگاه هاى هلاکت بازدار!
فَاِنَّا بِعَيْنِكَ وَ فى‏ كَنَفِكَ‏ وَ لَكَ،
زیرا ما در تحت توجه تو و در کنف حمایت تو و از آن توئیم.
اَسْئَلُكَ بِاَهْلِ خآصَّتِكَ مِنْ مَلائِكَتِكَ وَ الصَّالِحينَ مِنْ بَرِيَّتِكَ،
از تو خواهم به حق خاصان درگاهت از فرشتگان و شایستگان از بندگانت‏
اَنْ تَجْعَلَ عَلَيْنا واقِيَةً تُنْجينا مِنَ الْهَلَكاتِ،
که براى ما سپرى قرار دهى که ما را از مهالک نجات دهد
وَ تُجَنِّبُنا مِنَ الْافاتِ،
و خودت ما را از آفات دور کنى‏
وَ تُكِنُّنا مِنْ دَواهِى الْمُصيباتِ،
و از مصیبت هاى بزرگ ما را محفوظ دارى
وَ اَنْ تُنْزِلَ عَلَيْنا مِنْ سَكينَتِكَ،
و از آرامش خود بر ما فرود آرى
وَ اَنْ‏ تُغَشِّىَ وُجُوهَنا بِاَنْوارِ مَحَبَّتِكَ،
و چهره ‏هاى ما را به انوار محبت خویش بپوشانى
وَ اَنْ تُؤْوِيَنا اِلى‏ شَديدِ رُكْنِكَ،
و در پایگاه محکمت ما را جاى دهى
وَ اَنْ‏ تَحْوِيَنا فى‏ اَكْنافِ عِصْمَتِكَ،
و ما را در کرانه‏ هاى عصمت خویش بدارى
بِرَاْفَتِكَ وَرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
به حق عطوفت و مهرت اى مهربان‌ترین مهربانان.

ميثم مطيعي ميثم مطيعي