دعای حمد و سپاس خدای تعالی

از دعاهاى امام عليه السّلام است که قبل از آغاز هر دعا شروع به حمد و سپاس خداى تعالى و ثنای او می گفت:

حمد خدایی را که اول همه آثار هستی اوست و قبل از او اولی نبوده و آخراست بی آنکه پس از او آخری باشد

خدای که دیده بیندگان از دیدنش قاصر و اندیشه و فهم وصف کنندگان از وصفش عاجز است.

بدست قدرتش آفریدگان را ایجاد کرد و آنان را براساس اراده خود صورت بخشید

آنگاه همه را در راه اراده خود راهی نمود و در مسیر محبت و عشق به خود برانگیخت.

موجودات هستی از حدودی که برای آنان معین فرموده قدمی پیش و پست نتواند نهاد.

وبرای هر یک از آنان روزی معلوم و قسمت شده ای از باب لطف قرار داد

و برای هر یک از آنان روزی فراوان داده احدی نمیتواند بکاهد وهر آن کس را که روزی کاسته هیچ کسی نتواند بیافزاید

آنگاه زندگی او را زمان معین مقدر فرمود و پایانی محدود قرار داد

که با ایام عمر به سوی آن قدم بر می دارد و با سالهای زندگی اش به آن نزدیک میگردد تا چون به آخر آن رسید و پیمانه زمانش لبریز شد

جانش را میگیرد و او را بسوی آنچه بدان فرا خوانده از ثواب بسیار یا عذاب دردناک راهی میکند

تا از پی عدالت خود بدکاران را به کیفر کردار بدشان و نیکو کاران را به عمل صالحشان جزا دهد

منزه است نامهاى او و پی در پی است نعمتهاى وی . كسی را نرسد كه او را در از کرده اش باز پرسد اولی همه در معرفی پرسش او باشند

و سپاس خداى را كه اگر عبادش دا از معرفت سپاس گذاری بر عطاهای پیاپی که به آنان داده و نعمتهای پیوسته که برایشان کامل ساخته محروم می نمود .

نعمتهایش را صرف نموده سپاسش نمیگذارند و لب به سپاسش نمى گشادند، و در روزی او فراخی مییافتند و شکر نمیکردند .

و اگر چنين مى بودند از حدود انسانيت بیرون شده به مرز حیوانیت میرسیدند و چنان مى بودند كه خدا در کتاب محكمش فرمود:

ایشان جز به چهار پایان نمانند بلکه از آنان گمراه ترند

و سپاس خداى را بر آنچه از وجود مبارکش به ما شناسانيد و بر آنچه از شکرش به ما الهام فرموده و بر آن درهای دانش به پرودرگارش بر ما گشوده

و بر اخلاص ورزی اش در توحید و یگانگی اش ما را رهنمون شده و قلب ما را از الحاد و شک در کار خودش دور داشته.

چنان سپاسى كه با آن در حلقه سپاسگزارانش از بندگانش زندگی بگذارنیم و با آن به هر که به خودشنودی و بخشایش او پیشه جسته سبقت گیریم.

سپاسى كه تیرگی های برزخ را بر ما روشن کند و راه رستاخیز را به سبب آن بر ما آسان نماید و موقعیت و جایگاه ما را نزد گواهان آن روز بلند گرداند

در روزی که همه سزای عمل خود را ببیند بدون آنکه برکسی ستمی شود روزی که هیچ دوستی چیزی از عذاب و کیفر را از دوست خود دفع نکند و ستم کاران یاری نشوند

سپاسی که از جانب ما در پرونده ای که وضع نیکوبختان در آن رقم خورده و مقربان حضرت او گواهان آنند و اعلی علیین بالا روند

سپاسی که چشم ها چون در آن روز خیره شود سبب روشنی دیده ما گردد و هنگامی که چهرها سیاه شود صورت ما به نورانیت آن سپید گردد.

سپاسی که ما را از آتش دردناک حق آزاد و در جوار کرم نامتناهیش جای دهد .

سپاسی که با آن همدوش فرشتگان شویم و در پیشگاه عنایتش جایی را برای ایشان تنگ کنیم و بوسیله آن در سرای ماندگاری جاوید و جایگاه سرمدی او که دگرگونی نپذیرد به صف پیامبران مرسل او متصل گردیم.

وسپاسی خدای را که برای ما زیبا آفرینش را اختیار کرد و روزی های پاکیزه را بسوی ما روان ساخت

و ما را به تسلط بر همه آفريدگان برتری بخشید بر این حساب تمام آفریدگان او براساس قدرت حضرتش فرمانبردار ما هستند و به نیروی اراده او از اطاعت ما ناچارند.

و سپاس خدای را که در نیاز و احتیاج ما را از غیر خود بست .

پس چگونه قدرت سپاس او را داریم یا چه زمانی میتوانیم شکرش را به جا آوریم ، هیچگاه ؟

و سپاس خدای را که در پیکر ما ابزار گشودن اندام را سوار کرد و آلات بستن آن را مقدر فرمود

و ما را از مسیرهای حیات بخش بهرمند کرد و اعضای انجام دادن کار به ما مرحمت فرمود و ما را با روزهای پاکیزه خوراک داد و به فضلش ما را بی نیاز کرد و به عطاء خود سرمایه بخشید.

آنگاه به ما دستور داد تا فرمانبرداریمان را بسنجد و از انجام محرمات نهی فرمود تا شکر ما را بیازماید و از این همه لطف از فرمانش سر پیچیدیم و بر مرکب محرماتش سوار شدیم.

با این همه به عقوبت ما نشتافت و به انتقام ما عجله نکرد بلکه از سر رحمت و از باب کرم با ما مدارا فرمود و از سر مهربانی و از باب حلم بازگشت ما را از راه خطا انتظار کشید.

و سپاس خداى را كه ما را به توبه و بازگشت راهنمایی کرد.که این حقیقت را جز از عطاء او نيافتيم.

و اگر همین یک عنایت را از فضل او حساب آوریم هر آینه انعام او درباره ما نیکو و احسانش در حق ما بزرگ و بخش او بر ما عظیم است .

زیرا روش او در پذیرش توبه در رابطه گذشنگان چنين نبود. بدون شک آنچه را در توانایی ما را نبوده از ما برداشته .

و جز در خور امکان ، ما بر ما تکلف نفرموده . وما را به غیر از کارهای آسان وا نداشته و در این زمینه برای هیچ کدام از ما حجت و بهانه ای باقی نگذاشته .

پس در میان ما بدبخت کسی که بر خلاف رضای او ترک طاعت کند و خوشبخت از ما کسی که بسوی او توجه نماید .

و سپاس خداى را، به کل آن سپاسی که نزدیکترین فرشتگان به او و گرامیترين آفريدگان و نزد او و ستوده ترين ستايندگان آستانه او وی را مى ستايند.

سپاس که بالاتر از سپاس ،دیگر سپاس گذاران مانند برتری پرودگارمان بر تمام مخلوقات

و او را سپاس و حمد در برابر تمام نعمت های او که به ما و به بندکانش که در گذشته بودن و باقی بندگانش که هستند و میایند دارد. سپاسی که به عدد تمام اشیاء که دانش او بر آن احاط دارد .

و چندین مقابل هر یک از آنها بطور جاوید وهمیشگی تا روز قیامت ،

سپاسی که حدش را پایانی و شمار آن را حسابی و پایان آن را نهایتی و مدت آن را انقطاعی نباشد.

سپاسی که باعث رسیدن به طاعت و بخشش او و سبب رضای و خشنودی او و وسیله آمرزش او .

و راه به بهشت او و پناه هست از انتقام او و ایمنی از غضب او و یار و مددکار بر طاعت او

و مانع از معصیت او و کمک به ادعای حق و وظایف حضرت او باشد .

سپاسی که به سبب آن در گروه نیکوبختان از دوستانش در آیم و در سلک شهیدان به شمشیر دشمنانش قرار گیریم که همانا حضرت او یاری دهنده و ستوده است. انه ولى حميد.