دعا در نماز شب

دعای آن حضرت برای خود پس از فراغ از نماز شب در اعتراف به گناه

بار الها ای دارنده ملک ابدی و جاوید،

و سلطنت دست نایافتنی بدون سپاه و دستیاران،

و عزّت باقی که با گذشت روزگاران و سال های گذشته، و زمان ها و روزهای سپری شده باقی است،

فرمانروایی و حکومتت چنان غالب است که اول آن را حدی، و آخر آن را نهایتی نیست،

و پادشاهی ات چنان بلندپایه است که همه چیز از دسترسی به قلّه آن فرو مانده است،

و دورترین توصیف واصفان به پایین ترین مرتبه از بلندی و رفعتی که به خود اختصاص داده ای نمی رسد،

اوصاف در مقام وصفت سرگشته اند، و تعریف ها در پای حضرتت از هم گیسخته اند، و در عرصه گاه کبریایی ات دقیق ترین تصورات سرگردانند،

تو ای خدای ازلی در ازلیتت اینچنین بوده ای، و دائم و جاودان بر این مرحله خواهی بود،

و منم آن بنده با عمل اندک، و آرزوی بسیار، که وسائل پیوند با تو از کفم بیرون رفته مگر آنچه رحمتت آن را متصل نموده، و رشته های امیدم از من گسسته مگر آنچه از عفو تو که به آن چنگ زده ام،

طاعتی که به حساب آورم اندک، و معصیتی که به آن اعتراف کنم بسیار است، و عفو و بخشش از بنده ات بر تو سخت نیاید اگر چه بد کرده باشد، پس مرا عفو کن.

بار الها دانش تو بر اعمال نهانی واقف است، و هر پوشیده ای در برابر آگاهیت آشکار، و دقایق امور از نظرت پنهان نیست، و رازهای نهان از تو مخفی نمی ماند،

و همانا بر من چیره شده است دشمن تو که برای گمراه کردن من از تو فرصت خواسته و تو بنا بر مصالحی فرصتش دادی، و برای منحرف کردن من تا روز قیامت از تو مهلت خواسته و تو مهلتش دادی،

پس این دشمن غدّار مرا به زمین زد در حالی که از گناهان کوچک هلاک کننده، و معصیت های بزرگ تباه کننده به سوی تو گریختم، تا چون دچار معصیت تو شدم، و بر اثر کوشش زشتم مستحق خشم تو گشتم،

عنان حیله و تزویر خود را از من بازگردانید، و با کلمه کفر خود با من روبرو شد، و از من بیزاری جست، و به من پشت کرده به راه افتاد، و مرا در معرض خشم تو تنها گذاشت، و در عرصه گاه انتقام تو رها ساخت،

نه کسی از من به درگاهت شفاعت کند، و نه پناه دهنده ای در برابرت امانم دهد، و نه هیچ دژ استواری مرا از تو مانع نگردد، و نه پناهگاهی هست که از تو به آن پناه برم.

اینک در مقام پناه آورنده به تو، و اقرار کننده به گناه ایستاده ام، پس مباد که فضل تو از من تنگی گیرد, و عفو و بخششت از من کوتاه آید، و مباد که من زیانمندترین بندگان توبه کارت، و ناامیدترین کسانی باشم که بر خوان نعمتت نشسته اند، و مرا بیامرز، که تو بهترین آمرزندگانی.

الهی مرا فرمان دادی و من فروگذاشتم، و مرا نهی کردی و من مرتکب شدم، و اندیشه سوء گناه را در نظرم آراست پس تقصیر کردم،

نه روزی را به روزه گرفتنم گواه می گیرم، و نه به بیداری شبی پناه می گیرم، و نه سنّتی را برپا داشته ام تا از من به خوبی یاد کند، جز واجبات تو که هر کس آنها را ضایع کند هلاک شود کاری نکرده ام

و نه نافله ای بجای آورده ام تا به سبب آن دست توسّل به تو زنم در صورتی که بسیاری از شروط واجبات را به غفلت فروگذاشته ام، و از حدود و مقرّرات تو تجاوز کرده پرده حرمت هایی را دریده ام، و گناهان بزرگی مرتکب شده ام، که فقط عافیت تو در برابر رسواییهایم بر من پرده پوشیده است.

و این جایگاه کسی است که به خاطر خود از تو شرمگین، و بر خود خشمگین و از تو خشنود است، پس با دلی شکسته، و گردنی فروافکنده، و پشتی از گناهان گرانبار و خمیده با تو روبرو شده، در میان بیم و امیدِ به تو ایستاده،

و تو شایسته تر کسی هستی که به او امید ورزد، و سزاوارتر کسی هستی که از او بترسد و پروا کند. الهی پس آنچه را امید دارم به من بخشش، و از آنچه می ترسم ایمنم فرما، و رحمتت را شامل حالم کن، که تو کریم ترین کسی هستی که از او درخواست شود.

بار الها اکنون که مرا به پرده عفو خود پوشاندی، و در این جهان فانی در معرض دید همدوشان غرق بخشش خود نمودی،

پس مرا از رسواییهای جهان باقی در برابر حضار و بینندگان از فرشتگان مقرّب، و پیامبران گرامی، و شهدا و صالحین پناه ده، از همسایه ای که زشتیهایم را از او می پوشاندم و از خویشاوندی که در کارهای پنهانی خود از او شرم می داشتم،

که - الهی - به پرده پوشی ایشان اعتماد نداشتم، و به تو اطمینان کردم ای خدای من، که مرا ببخشی، وتوسزاوارکسی هستی که به او اعتمادشود، وبخشنده ترکسی هستی که به او روی آورده شود، و مهربان تر کسی هستی که مهرش خواسته شود، پس بر من رحمت آر.

الهی تو مرا به صورت آبی کم ارزش از پشتی که استخوانهایش درهم فشرده، و راههایش بس تنگ است، به تنگنای رحم که آن را به پرده ها پوشیده ای سرازیر کردی، در حالی که مرا از مرحله ای به مرحله دیگر گرداندی، تا وقتی که به کمال صورت رساندی، و اعضاء را در پیکر من برقرار نمودی،

همان گونه که «در کتابت وصف فرمودی: نطفه، سپس علقه، آنگاه مضغه، سپس استخوان بندی، و بعد استخوان ها را به گوشت پوشاندی، و آنگاه مرا بدان گونه که خواستی به مرحله ای دیگر از آفرینش درآوردی،

تا آنجا که وقتی به روزی تو نیاز پیدا کردم، و از یاری احسانت بی نیاز نبودم، برایم روزی فراهم نمودی، از زیادی آن مقدار خوردنی و آشامیدنی کنیزت که مرا در اندرونش جای دادی و در رحم او به ودیعت سپردی،

و اگر مرا -ای خدای من- در چنین حالات به تدبیر خویشم وا می گذاشتی، یا ناچارم می کردی که از نیروی خود بهره گیرم، همانا که توان راهیابی به هدف از من کناره می گرفت، و نیرو و قوّت از من دور می شد،

پس به فضل و احسانت چون شخصی نیکوکار و دلسوز به من غذا دادی، و آنهمه لطف را از سر تفضل تا بدین پایه که رسیده ام همچنان درباره ام بجا می آوری، از خیرت محروم نمی گردم، و خوبی اِنعامت درباره ام به تأخیر نمی افتد، و با این وجود اعتمادم به تو محکم نمی شود، تا کوشش خود را در کاری که برایم نزد تو سودمندتر است به کار برم،

شیطان مهارم را در بدبینی و ضعف یقین به دست گرفته، از این رو از بدرفتاری او و پیروی نفسم از این موجود خطرناک شکایت دارم، و از چیرگی او بر خودم از تو پناه می جویم، و به تو زاری می کنم تا مکر او را از من بگردانی،

و از تو می خواهم که برای به دست آوردن روزی راهی آسان فرارویم قرار دهی. پس حمد تو را بر آنکه نعمت های بزرگ را آغاز نمودی، و شکر بر احسان و انعام را الهام فرمودی.

پس بر محمد و آلش درود فرست، و روزیم را بر من آسان کن، و مرا به اندازه ای که برایم مقرر کرده ای قانع ساز، و به سهم خودم در آنچه قسمتم کرده ای خشنود کن، و آنچه از جسم و عمرم صرف شده در راه طاعت خود به حساب آر، که تو بهترین روزی دهندگانی.

الهی به تو پناه می برم از آتشی که به سبب آن بر هر که تو را معصیت نموده سخت گرفته ای، و هر که را روی از خشنودیت گردانده وعده عذاب داده ای، و از آتشی که نورش تاریکی، و ملایمش دردناک، و دورش نزدیک است، و از آتشی که بعضی از آن بعض دیگر را می خورد، و بخشی بر بخش دیگر حمله می برد،

و از آتشی که استخوان را می پوساند، و ساکنین خود را از آب جوشان سیراب می کند، و از آتشی که بر زاری کنندگان رحم نمی آورد، و به کسی که از او مهر جوید مهر نمی ورزد،

و دارای آن قدرت نیست که از رنج کسی که نزد او فروتنی می کند و در مقابلش سر تسلیم به زیر می آورد بکاهد، آتشی که با ساکنین خود با دردناکترین عذاب و سخت ترین وبال برخورد می کند.

و به تو پناه می برم از عقربهای دهان گشوده اش، و مارهای نیش زننده اش، و از آشامیدنیش که امعاء و احشاء ساکنین خود را پاره پاره می کند، و دلهایشان را برمی کند. و راهنمایی تو را به آنچه مرا از آن آتش دور سازد و عقب اندازد خواستارم.

بار خدایا بر محمد و آلش دورد فرست، و مرا به فضل و رحمت خود از آن آتش پناه ده، و به حسن چشم پوشیت از لغزشهایم درگذر، و مرا ای بهترین پناه دهندگان خوار مساز.

الهی تو بندگانت را از ناخوشایند حفظ می کنی، و خوبی را عطا می کنی، و هر چه بخواهی بجا می آوری، و تو بر هر چیز توانایی.

الهی بر محمد و آلش درود فرست هر گاه که یاد نیکان شود، و بر محمد و آلش درود فرست تا زمانی که شب و روز در رفت و آمدند، چنان درودی که پایان نپذیرد، و به حساب درنیاید، درودی که فضا را آکنده کند، و زمین و آسمان را پر کند،

خدای بر حضرتش درود فرستد تا زمانی که خشنود گردد، و خدای بر او و آلش درود فرستد پس از آن خشنودی، درودی که هیچ مرز و پایانی ندارد، ای مهربان ترین مهربانان.