کلام بزرگان کلام بزرگان

پیامبر اکرم ص


کلام100

خدایا، مرا به دانش، توانگر ساز و به بردباری، زینت بخش و به پرهیزکاری، گرامی بدار و به تندرستی، زیبایی ده

کلام99

بهترین کار خیر، اصلاح بین مردم است

کلام98

منفورترین حلال ها نزد خداوند، طلاق است

کلام97

هنگام مرگ، مردمان می پرسند از ثروت چه باقی گذاشته؟ فرشتگان می پرسند از عمل نیک چه پیش فرستاده؟

کلام96

در یک سطح زندگی کنید تا دل های شما در یک سطح قرار بگیرد با یکدیگر در تماس باشید تا به هم مهربان شوید

کلام95

خردمندترین مردم کسی است که با دیگران بهتر بسازد

کلام94

مبادا که ترس از مردم، شما را از گفتن حقیقت باز دارد!

کلام93

خوشرویی کینه را از دل می برد

کلام92

هر که صبح کند و به فکر اصلاح کار مسلمانان نباشد، مسلمان نیست

کلام91

دست یکدیگر را به دوستی بفشارید که کینه را از دل می برد

کلام90

اگر فال بد زدی، به کار خود ادامه بده و اگر گمان بد بردی، فراموش کن و اگر حسود شدی، خوددار باش

کلام89

مؤمن، خنده رو و شوخ است، و منافق، عبوس و خشمناک

کلام88

خداوند دوست ندارد که بنده ای را بین یارانش، با امتیاز مخصوص ببیند

کلام87

از دیگران چیزی نخواهید گرچه یک چوب مسواک باشد

کلام86

آنکه از نعمت سازش با مردم محروم است، از نیکی ها یکسره محروم خواهد بود

کلام85

کاری که نسنجیده انجام شود، بسا که احتمال زیان دارد

کلام84

پس از بت پرستیدن، آنچه به من نهی کرده اند، در افتادن با مردم است

کلام83

از ناسزا گفتن، به جز کینه مردم، سودی نمی بری

کلام82

هر قومی شایسته حکومتی است که دارد

کلام81

نشانه خشنودی خدا از مردمی، ارزانی قیمت ها و عدالت حکومت آنهاست

کلام80

عبادت، هفت گونه است که از همه والاتر، طلب روزی حلال است

کلام79

زیبایی شخص، در گفتار اوست

کلام78

نفرین باد بر کسی که بار خود را به دوش دیگران بگذارد

کلام77

هر جا که بدکاران حکمروا باشند و نابخردان را گرامی بدارند، باید منتظر بلایی بود

کلام76

عالم فاسد، بدترین مردم است

کلام75

این همه حرص حکومت و ریاست و این همه رنج و پشیمانی در عاقبت!

کلام74

مرگ، ما را از هر ناصحی بی نیاز می کند

کلام73

خوشا کسی که زیادی مال را به دیگران ببخشد و زیادی سخن را برای خود نگاه دارد

کلام72

سه امر، شایسته توجه خردمند است: بهبودی زندگانی، توشه آخرت، عیش حلال

کلام71

سنگین ترین چیزی که در ترازوی اعمال گذارده می شود، خوش خویی است

کلام70

صاحب قدرت، آن را به نفع خود به کار می برد

کلام69

از جمله حقوق فرزند بر پدر این است که نام نیکو بر او بگذارد و نوشتن به او بیاموزد و چون بالغ شد، او را همسر انتخاب کند

کلام68

خدایا! فراخ ترین روزیِ مرا در پیری و پایان زندگی، کرامت فرما

کلام67

چه بسا که از خودستایی، از قدر خود می کاهند و از فروتنی، بر مقام خود می افزایند

کلام66

روزی را در قعر زمین بجویید

کلام65

در بهبودی کار دنیا بکوشید اما در کار آخرت چنان کنید که گویی فردا رفتنی باشید

کلام64

گناه پنهان، به صاحب گناه زیان می رساند؛ گناه آشکار، به جامعه

کلام63

مردم را از دوستان شان بشناسید، چه، انسان همخوی خود را به دوستی می گیرد

کلام62

آفت دین سه چیز است: فقیه بدکار، پیشوای ظالم، مقدس نادان

کلام61

دوستی خود را به دوست ظاهر کن تا رشته محبت محکم تر شود

کلام60

سه چیز نشانه ایمان است: دستگیری با وجود تنگدستی، از حق خود به نفع دیگری گذشتن، به دانشجو علم آموختن

کلام59

پرستش کنندگان خدا سه گروهند: یکی آنان که از ترس، عبادت می کنند و این عبادت بردگان است؛ دیگر آنان که به طمعِ پاداش، عبادت می کنند و این عبادت مزدوران است؛ گروه سوم آنان که به خاطر عشق و محبت، عبادت می کنند و این عبادت آزادگان است

کلام58

رشته عمل، از مرگ بریده می شود مگر به سه وسیله: خیراتی که مستمر باشد، علمی که همواره منفعت برساند، فرزند صالحی که برای والدین دعای خیر کند

کلام57

چه خوب است ثروت حلال در دست مرد نیک

کلام56

بهترین خانه شما آن است که یتیمی در آن به عزّت زندگی کند

کلام55

بهترین مردم، سودمندترین آنان به حال دیگرانند

کلام54

نیرومندی به زور بازو نیست؛ نیرومند کسی است که بر خشم خود غالب آید

کلام53

تملّق، خوی مؤمن نیست

کلام52

خداوند، مؤمن صاحب حرفه را دوست دارد

کلام51

خداوند زیباست و زیبایی را دوست می دارد

کلام50

من برای امت خود، از بی تدبیری بیم دارم نه از فقر

کلام49

مؤمن از یک سوراخ، دو بار گزیده نمی شود

کلام48

هر صاحب خردی از امت مرا چهار چیز ضروری است: گوش دادن به علم، به خاطر سپردن و منتشر ساختن دانش و بدان عمل کردن

کلام47

زیان نادانان، بیش از ضرری است که تبهکاران به دین می رسانند

کلام46

تنها به عقل می توان به نیکی ها رسید آنکه عقل ندارد از دین تهی است

کلام45

تا عقل کسی را نیازموده اید، به اسلام آوردن او وقعی نگذارید

کلام44

تا دل درست نشود، ایمان درست نخواهد شد و تا زبان درست نشود، دل درست نخواهد بود

کلام43

دانش را به بندِ نوشتن در آورید

کلام42

بهترین دوست شما آن است که معایب شما را به شما بنماید

کلام41

با خانواده خود به سر بردن، از گوشه مسجد گرفتن، نزد خداوند پسندیده تر است

کلام40

هر کس چهل روز به خاطر خدا زندگی کند، چشمه حکمت از دلش به زبان جاری خواهد شد

کلام39

پرهیزکاری، جان و تن را آسایش می بخشد

کلام38

دست خدا با جماعت است

کلام37

دلباختگی، کر و کور می کند

کلام36

دانشمندان، تشنه آموختن اند

کلام35

شرافت مؤمن در شب زنده داری و عزت او در بی نیازی از دیگران است

کلام34

دانش بجویید گرچه به چین باشد

کلام33

از گهواره تا گور دانشجو باشید

کلام32

فقری سخت تر از نادانی و ثروتی بالاتر از خردمندی و عبادتی والاتر از تفکر نیست

کلام31

دانش جویی بر هر مسلمانی واجب است

کلام30

مردم مانند دانه های شانه، با هم برابرند

کلام29

مَثَل مؤمنان در دوستی و عُلقه به یکدیگر، مَثَل پیکری است که چون عضوی از آن به درد بیاید، باقی اعضا به تب و بی خوابی دچار می شوند

کلام28

مؤمنان همچو اجزای یک بنا، همدیگر را نگاه می دارند

کلام27

مؤمن آسان انس می گیرد و مأنوس دیگران می شود

کلام26

راستی به دل آرامش می بخشد و از دروغ، شک و پشیمانی می زاید

کلام25

خوشا به حال کسی که توجه به عیوب خود، او را از توجه به عیوب دیگران باز دارد

کلام24

با هوای نفس خود نبرد کنید تا مالک وجود خود گردید

کلام23

دلاورترین مردم آن است که بر هوای نفس، غالب آید

کلام22

سخت ترین دشمن تو، همانا نفس اماره است که در میان دو پهلوی تو جا دارد

کلام21

صبح و شامی بر مؤمن نمی گذرد مگر آنکه بر خود گمان خطا ببرد

کلام20

اگر خدا خیر بنده ای را اراده کند، نفس او را واعظ و رهبر او قرار می دهد

کلام19

به صورت متملّقین، خاک بپاشید

کلام18

چون تو را ستایش کنند، بگو ای خدا مرا بهتر از آنچه گمان دارند بساز و آنچه را از من نمی دانند بر من ببخش و مرا مسئول آنچه می گویند قرار مده

کلام17

خشم مگیر و اگر گرفتی، لَختی در قدرت کردگار بیندیش

کلام16

بدترین مردم کسی است که گناه را نبخشد و از لغزش چشم نپوشد و باز از او بدتر کسی است که مردم از گزند او در امان و به نیکی او امیدوار نباشند

کلام15

از لِجاج بپرهیزید که انگیزه آن، نادانی و حاصل آن، پشیمانی است

کلام14

پروردگارِ همه یکی است و پدر همه یکی همه فرزند آدمید و آدم از خاک است گرامی ترین شما نزد خداوند، پرهیزکارترین شماست

کلام13

در رفتار با زنان، از خدا بترسید و آنچه در باره آنان شاید، از نیکی دریغ ننمایید

کلام12

بهشت زیر قدم های مادران است

کلام11

هر دل سوخته ای را عاقبت پاداشی است

کلام10

رهنمای به کار نیک، خود کننده آن کار است

کلام9

مسلمان آن است که مسلمانان از دست و زبان او در آسایش باشند

کلام8

دل انسانی همچو پری است که در بیابان به شاخه درختی آویزان باشد، از ورزش بادها دایم در انقلاب است و زیر و رو می شود

کلام7

از نشر دانش نمی توان جلو گرفت

کلام6

مؤمن، همواره در جستجوی حکمت است

کلام5

ناداری بلاست؛ از آن بدتر، بیماری تن، و از بیماری تن دشوارتر، بیماری دل

کلام4

نمی توان همه را به مال راضی کرد اما به حُسن خُلق، می توان

کلام3

شما همه شبان و مسئول نگاهبانی یکدیگرید

کلام2

دو گروه از امت من هستند که اگر صلاح یابند، امت من صلاح می یابد و اگر فاسد شوند، امت من فاسد می شود: علما و حکّام

کلام1

هر چه فرزند آدم پیرتر می شود، دو صفت در او جوان تر می گردد: حرص و آرزو