روحيه به سربازان
خطبه 107: روحيه به سربازان
و من كلام له (عليه السلام) في بعض أيام صفين
(در برخى از روزهاى نبرد صفين در سال 37 هجرى براى تشكّر و تقويت روحيّه سربازانش ايراد فرمود)
وَ قَدْ رَأَيْتُ جَوْلَتَكُمْ وَ انْحِيَازَكُمْ عَنْ صُفُوفِكُمْ
از جاى كنده شدن و فرار شما را از صف ها ديدم،
تَحُوزُكُمُ الْجُفَاةُ الطَّغَامُ وَ أَعْرَابُ أَهْلِ الشَّامِ
فرومايگان گمنام، و بيابان نشينانى از شام، شما را پس مى راندند،
وَ أَنْتُمْ لَهَامِيمُ الْعَرَبِ
در حالى كه شما از بزرگان و سرشناسان عرب
وَ يَآفِيخُ الشَّرَفِ
و از سران شرف مى باشيد،
وَ الْأَنْفُ الْمُقَدَّمُ
برازندگى چشمگيرى داريد
وَ السَّنَامُ الْأَعْظَمُ
و قلّه هاى سر فراز و بلند قامتيد،
وَ لَقَدْ شَفَى وَحَاوِحَ صَدْرِي أَنْ رَأَيْتُكُمْ بِأَخَرَةٍ
سر انجام سوزش سينه ام با مقاومت و حملات دلاورانه شما، تسكين يافت،
تَحُوزُونَهُمْ كَمَا حَازُوكُمْ
كه ديدم شاميان را هزيمت داديد وصف هاى آنان را در هم شكستيد،
وَ تُزِيلُونَهُمْ عَنْ مَوَاقِفِهِمْ كَمَا أَزَالُوكُمْ
و آنان را از لشكرگاه خود رانديد، آنگونه كه آنها شما را كنار زدند.
حَسّاً بِالنِّصَالِ
مى ديدم با نيزه ها آنان را كوفتيد
وَ شَجْراً بِالرِّمَاحِ
و با تيرها، آنها را هدف قرار داديد،
تَرْكَبُ أُوْلَاهُمْ أُخْرَاهُمْ كَالْإِبِلِ الْهِيمِ الْمَطْرُودَةِ تُرْمَى عَنْ حِيَاضِهَا وَ تُذَادُ عَنْ مَوَارِدِهَا
كه فراريان و كشتگان دشمن روى هم ريختند، و بر دوش هم سوار مى شدند، چونان شتران تشنه اى كه از آبشخورشان برانند و به هر سو گريزان باشند.