روحيه به سربازان

خطبه 107: روحيه به سربازان

و من كلام له (عليه السلام) في بعض أيام صفين

(در برخى از روزهاى نبرد صفين در سال 37 هجرى براى تشكّر و تقويت روحيّه سربازانش ايراد فرمود)

وَ قَدْ رَأَيْتُ جَوْلَتَكُمْ وَ انْحِيَازَكُمْ عَنْ صُفُوفِكُمْ

از جاى كنده شدن و فرار شما را از صف ها ديدم،

تَحُوزُكُمُ الْجُفَاةُ الطَّغَامُ وَ أَعْرَابُ أَهْلِ الشَّامِ

فرومايگان گمنام، و بيابان نشينانى از شام، شما را پس مى راندند،

وَ أَنْتُمْ لَهَامِيمُ الْعَرَبِ

در حالى كه شما از بزرگان و سرشناسان عرب

وَ يَآفِيخُ الشَّرَفِ

و از سران شرف مى باشيد،

وَ الْأَنْفُ الْمُقَدَّمُ

برازندگى چشمگيرى داريد

وَ السَّنَامُ الْأَعْظَمُ

و قلّه هاى سر فراز و بلند قامتيد،

وَ لَقَدْ شَفَى وَحَاوِحَ صَدْرِي أَنْ رَأَيْتُكُمْ بِأَخَرَةٍ

سر انجام سوزش سينه ام با مقاومت و حملات دلاورانه شما، تسكين يافت،

تَحُوزُونَهُمْ كَمَا حَازُوكُمْ

كه ديدم شاميان را هزيمت داديد وصف هاى آنان را در هم شكستيد،

وَ تُزِيلُونَهُمْ عَنْ مَوَاقِفِهِمْ كَمَا أَزَالُوكُمْ

و آنان را از لشكرگاه خود رانديد، آنگونه كه آنها شما را كنار زدند.

حَسّاً بِالنِّصَالِ

مى ديدم با نيزه ها آنان را كوفتيد

وَ شَجْراً بِالرِّمَاحِ

و با تيرها، آنها را هدف قرار داديد،

تَرْكَبُ أُوْلَاهُمْ أُخْرَاهُمْ كَالْإِبِلِ الْهِيمِ الْمَطْرُودَةِ تُرْمَى عَنْ حِيَاضِهَا وَ تُذَادُ عَنْ مَوَارِدِهَا

كه فراريان و كشتگان دشمن روى هم ريختند، و بر دوش هم سوار مى شدند، چونان شتران تشنه اى كه از آبشخورشان برانند و به هر سو گريزان باشند.