در هنگام نبرد صفين

خطبه 123: در هنگام نبرد صفين

و من كلام له (عليه السلام) قاله لأصحابه في ساحة الحرب بصفين

(به هنگام نبرد در جنگ صفيّن خطاب به سربازان خويش فرمود)

وَ أَيُّ امْرِئٍ مِنْكُمْ أَحَسَّ مِنْ نَفْسِهِ رَبَاطَةَ جَأْشٍ عِنْدَ اللِّقَاءِ

هر كدام از شما در صحنه نبرد با دشمن، در خود شجاعت و دلاورى احساس كرد،

وَ رَأَى مِنْ أَحَدٍ مِنْ إِخْوَانِهِ فَشَلًا

و برادرش را سست و ترسو يافت،

فَلْيَذُبَّ عَنْ أَخِيهِ بِفَضْلِ نَجْدَتِهِ الَّتِي فُضِّلَ بِهَا عَلَيْهِ كَمَا يَذُبُّ عَنْ نَفْسِهِ

به شكرانه اين برترى بايد از او دفاع كند، آنگونه كه از خود دفاع مى كند،

فَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُ مِثْلَهُ

زيرا اگر خدا بخواهد او را چون شما دلاور و شجاع گرداند.

إِنَّ الْمَوْتَ طَالِبٌ حَثِيثٌ لَا يَفُوتُهُ الْمُقِيمُ

همانا مرگ به سرعت در جستجوى شماست، آنها كه در نبرد مقاومت دارند،

وَ لَا يُعْجِزُهُ الْهَارِبُ

و آنها كه فرار مى كنند، هيچ كدام را از چنگال مرگ رهايى نيست

إِنَّ أَكْرَمَ الْمَوْتِ الْقَتْلُ

و همانا گرامى ترين مرگها كشته شدن در راه خداست.

وَ الَّذِي نَفْسُ ابْنِ أَبِي طَالِبٍ بِيَدِهِ لَأَلْفُ ضَرْبَةٍ بِالسَّيْفِ أَهْوَنُ عَلَيَّ مِنْ مِيتَةٍ عَلَى الْفِرَاشِ فِي غَيْرِ طَاعَةِ اللَّهِ

سوگند به آن كس كه جان پسر ابو طالب در دست اوست، هزار ضربت شمشير بر من آسانتر است از مرگ در بستر استراحت، در مخالفت با خداست.

«و منه»: وَ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْكُمْ تَكِشُّونَ كَشِيشَ الضِّبَابِ

گويى شما را در برخى از حمله ها، در حال فرار، ناله كنان چون گلّه اى از سوسمار مى نگرم

لَا تَأْخُذُونَ حَقّاً وَ لَا تَمْنَعُونَ ضَيْماً

كه نه حقّى را باز پس مى گيريد، و نه ستمى را باز مى داريد،

قَدْ خُلِّيتُمْ وَ الطَّرِيقَ

اينك اين شما و اين راه گشوده،

فَالنَّجَاةُ لِلْمُقْتَحِمِ

نجات براى كسى است كه خود را به ميدان افكنده به مبارزه ادامه دهد،

وَ الْهَلَكَةُ لِلْمُتَلَوِّمِ

و هلاكت از آن كسى است كه سستى ورزد.